Mahabang panahong hindi pagkikita, Mahal ko (3)

Ah? Ang kanyang biyenang babae ay nagbigay sa kanya ng mga tabletas ng pampatulog?" Sigaw ng ina ni Qiao ang kanyang ulo ay umiling sa kawalang-paniwala. "Ang biyenan na ito ay masyadong masama! Upang malupit na patayin ang isang perpektong mabuting buhay!" Upang pumatay nang walang lubay. Sa lalong madaling panahon ay matatanggap niya ang kanyang karma!"

Si Qiao Anxia, ​​na hindi interesado sa naturang mga paksa, matapos niyang marinig ang kuwento ni Qiao Anhao, nadama niya ang di-mailalarawan na damdamin ng galit. "Ang biyenan na ito ay halos isang baliw! Sobrang di makatao!"

Qiao Anhao ay hindi nagsabi ng anumang bagay, ngunit nakatanaw nang direkta sa Han Ruchu. Nang magtagpo ang kanilang mga mata, ang kanyang mga labi ay gumuhit ng isang ngiti.

Kahit na ang ina ni Qiao at si Qiao Anxia ay sinusumpa ang biyenan sa kuwento, sa sandaling iyon, naramdaman ni Han Ruchu na parang siya ang sinusumpa ng mga ito. Marahil ito ay dahil sa ngiti ni Qiao Anhao ...

Tulad ng isang taong palaging mapagmataas, hindi niya kailanman naramdaman ang lungkot na ito. Sinubukan niya ang lahat upang manatili sa sopa, ngunit ang kanyang galit na galit na puso ay nagsimulang lumubog sa galit. 

Kahit si Qiao Anhao malinaw na alam ang dahilan kung bakit galit si Han Ruchu, wala siyang balak na huminto lang doon. Siya ay patuloy na nagsasalita sa isang magiliw na tinig upang maiwasan ang mga apoy sa halip. "Tiyahin Xu, bakit ka galit na galit? Sa tingin mo ba ang biyenan ay isang piraso ng basura din?"

Paanong hindi maririnig ni Han Ruchu ang mga salita ni Qiao Anhao na "isang piraso ng basura" ay talagang sinadya para sa kanya? Biglang, humigpit ang hawak ni Han Ruchu sa unan sa kanyang kamay habang nakatingin kay Qiao Anhao. Ang pagngangalit sa kanyang dibdib ay halos gustuhin niyang hatiin ang apoy, ngunit dahil ang in ani Qiao ay nasa tabi niya, pinilit niya ang sarili na pigilan ito. Sa isang napakalamig na ngiti, sinabi niya sa matigas na tinig, "Oo."

"Sa tingin ko din!" si Qiao Anhao ay nagbigay ng matamis na ngiti kay Han Ruchu sa isang sandali, para seryosong maginhawaan ito. Gayunpaman, sa katunayan, ang kanyang mga salita ay halos ikamatay na sa galit ni Han Ruchu. "Ngunit Tiyahin Xu, hindi mo na kailangang magalit, ang ubod ng sama na mga tao na nagdala sa kanila, ay hindi malalagpasan ang buhay. Sa darating o huling panahon, ang lahat ay tatalikuran sila, iiwanan nalang sila ng kanilang pamilya at mararanasan nila ang kakila-kilabot na kamatayan! "

Ang sumpa ni Qiao Anhao ay sobrang lupit, gayunpaman nagsalita siya ng natural at maayos, nakuha niya ang suporta ng kanyang ina at ni Qiao Anxia..

Ipinikit ni Han Ruchu ng bahagya ang kanyang mga mata, at pinilit na mapanatili ang kanyang ngiti. Upang manatling kalmado, nagsalita siya ng mabagal. "Hindi maganda ang aking pakiramdam. Umupo muna kayong lahat at ako'y pupunta muna sa itaas saglit."

Nang siya'y nagsalita, tumayo na si Han Ruchu.

Ang ina ni Qiao, na walang kaalam-alam sa alitan sa pagitan nina Han Ruchu at Qiao Anhao, nag-aalalang tinanong, "Ruchu, ayos ka lang ba?"

"Wala iyon. Mula noong ako'y mahimatay sa galit, ang aking katawan ay hindi pa masyadong bumabalik. Magpapahinga muna ako para maging maayos." Pinilit ni Han Ruchu ang isang ngiti para sa ina ni Qiao..

"Madame, samahan na kita", sabi ng katiwala. Habang inaalalayan si Han Ruchu patungo sa hagdan.

Dahil umakyat na si Han Ruchu upang magpahinga, wala nang rason ang ina ni Qiao na manatili pa, kaya siya'y bumalik na ng bahay. Naalala ni Qiao Anxia na siya'y bisi sa gabi kaya't siya'y umalis kasama ang kanyang ina.

Bago pa man sila'y umalis, ang ina ni Qiao at si Qiao Anxia ay tinanong si Qiao Anhao kung gusto niyang bumalik sa kanila sa pamilya. Si Qiao Anhao ay sinilip si Xu Jiamu na nakaupo at nakatutok sa tapat ng telebisyon, iniling ang kanyang ulo. Siya'y nagbigay ng mainit na ngiti at sinabi, "mananatili muna ako sandali."

Sa sandaling umalis ang apat sa kanila, ang malaking salas ay naging malamig at walang buhay.

Si Qiao Anhao ay umupo sandali sa tabi ni Xu Jiamu, at sumilip sa hagdan. Tumayo siya, lumakad sa dispenser ng tubig at kumuha ng isang tasang tubig.