Makitang Muli ang Soul Calming Jade (1)

Nang magising si Jun Wu Xie mula sa knaiyang panaginip, ang sinag ng araw ay sumilip sa

siwang ng bintana na bahagyang nakabukas patungo sa sahig.

Ang tulog na si Lord Meh Meh ay nakataas ang apat na paa sa ere habang ang Sacrificial Blood

Rabbit ay mahimbing na natutulog sa malambot na tiyan ni Lord Meh Meh. Ang isang paa ni

Lord Meh Meh ay napapakislot paminsan-minsan at wala sa loob na inuunat ng Sacrificial

Blood Rabbit ang kaniyang kamay upang ibaba ang paang iyon.

Ang isip ni Jun Wu Xie ay naliliyo pa dahil sa tulog at ang kaniyang ilong ay napuno ng

masangsang na amoy ng dugo. Minasahe niya ang kaniyang sentido habang bumabangon sa

higaan at hinubad isa-isa ang kaniyang baluti at hinagis iyon sa sahig, ang tanging iniwan niya

ay ang telang roba na nakasuot sa kaniya.

Nahulog ang baluti sa sahig at isang malakas at malinaw na kalansing ang narinig, ang ingay na

iyon ay nagdala ng bahagyang nginig sa katawan ng kawal mula sa Rui Ling Army na

nagbabantay sa may pintuan.

"Your Majesty mula sa Fire Country, inihanda na namin ang maligamgam na tubig para iyong

magamit. Nais mo na bang maligo?" Mula sa labas ng pintuan, ang matigas na boses ng kawal

mula sa Rui Lin Army ang pumailanlang.

Bahagyang sumimangot si Jun Wu Xie at sinabi: "Kung gayon ay ipadala mo na dito ngayon

din."

"Masusunod." Ang kawal mula sa Rui Lin Army na nasa labas ay pinigil ang pagkibot na

humatak sa sulok ng kaniyang bibig, sinikap na mapanatili ang kaniyang matigas na

kahinahunan at madaling tumakbo patungo sa kusina upang mag-utos na dalhin na ang

maligamgam na tubig.

[Sa wakas, nagising na ang Young Miss!]

Masaya ang kaniyang pakiramdam, ang mga hakbang niya ay biglang gumaan!

Nang madala ang maligamgam na tubig sa silid, si Jun Wu Xie ay nakamasid sa liwanag na nasa

kalangitan at tinanong ang kawal ng Rui Lin Army na nagdala ng tubig.

"Gaano ako katagal nakatulog?"

"Hindi ganoon katagal, isa't kalahating araw lamang." Saad ng Rui Lin Army, kinalma ang sarili,

at madali niyang ibinuhos ang tubig panligo ni Jun Wu Xie.

"..." [Isang araw at kalahati?]

Hindi naisip ni Jun Wu Xie na makakatulog siya ng ganoon katagal.

"Sa loob ng panahong iyon, may nangyari ba sa labas?" Naisip ni Jun Wu Xie na hindi na niya

kailangan pa itago ang kaniyang katauhan sa harap ng mga tauhan ng Rui Lin Army at siya ay

nagtanong sa paraan na walang pagkabahala at kaswal, hindi tulad ng "Emperor ng Fire

Country" nang una siyang tumapak sa Lin Palace, at sa halip ay kumilos na isang miyembro ng

Jun Family.

Ayos sa mga ipinakitang kinilos sa kaniya noon ng mga kawal mula sa Rui Lin Army, alam niya

na ang mga ito ay tila nahuhulaan na ang kaniyang katuhan kaya bakit pa niya ipagpapatuloy

na itago iyon sa kanila?

"Pag--uulat para sa Young… Erm, Your Majesty ng Fire Country, ang munting Lord ay nagbilin

na sa iyong paggising, kami ay maghahanda ng panligo at bagong mga kasuotan para sa iyo, at

pagkatapos mong kumain ay saka pa lang namin maaaring sabihin sa iyo ang mga bagay na

nangyayari sa labas."

Bahagyang nagulat si Jun Wu Xie, at ang ginaw na nasa kaniyang mga mata ay lumambong

kaunti.

"Sige, kung gayon makakaalis ka na."

Ang gumawa ng ganitong pag-aayos ay ang kaniyang tiyuhin, hinangad na siya ay huwag

munang mag-alala sa mga bagay-bagay at magpahinga nang mahaba.

Matapos ang matinding pagsisikap upang mahugasan ang dugo sa kaniyang katawan nang

paulit-ulit, sa wakas ay naalis na niya ang masangsang na amoy na dumikit sa kaniya. Ang mga

damit na inihanda ni Jun Qing para kay Jun Wu Xie ay isang hanay ng mga damit panlalaki sa

kaniyang sukat, ang kaniyang malambing at maalalahanin na tiyo ay inisip ang lahat para sa

kaniya.

At ngayon na ang mabahong amoy ng dugo ay nawawala na sa kaniyang katawan, iyon ay

unti-unting napapalitan ng pamilyar na amoy ng mabangong mga halaman.

Matapos niyang maligo, hindi katagalan ay dinala na sa silid ang mabango at masamyong mga

pagkain. Habang siya ay kumakain, si Jun Qing at Long Qi ay naglakad papasok, malapad ang

mga ngiti sa kanilang mukha.

"Kahit paano ay alam mo na dapat kang kumain pagkatapos mo gumising. Gaano ka na katagal

na walang sapat na pahinga na sa sandaling lumapat ang iyong ulo sa higaan ay agad

nakatulog nang malalim sa loob ng isa't kalahating araw, munting binibini? Hindi mo na

nagawang manatiling gising ng mas matagal upang makakain muna at ako ay nag-alala na ika'y

magutom." Pagalit na sabi ni Jun Qing habang naaawang napatingin kay Jun Wu Xie. Nang

makita ang eksena kung saan ang kaniyang pamangkin na napakaselan sa kalinisan ay

nakadamit pa rin ng baluti na puro dugo habang mahimbing na natutulog sa sandaling

dumantay ang kaniyang ulo sa unan, ay kakatwa kay Jun Qing at sa parehong sandali ay

nagdulot ng munting kirot sa kaniyang puso.