บทที่ 442 จะต้องทนให้ได้
บทที่ 442 จะต้องทนให้ได้
เยี่ยหวันหวั่นถูกเขามองจนขนลุก เอ่ยถาม “คุณมองฉันทำไม?”
แน่นอนว่าการคาดหวังให้ซือเยี่ยหานพูดทำนองว่า “เธอสวยจัง” คงไม่มีทางเป็นไปได้
ซือเยี่ยหานหรี่ดวงตาเล็กลง มองเธอพลางเอ่ยถาม “ไม่กลัวฉันแล้วเหรอ?”
เยี่ยหวันหวั่นได้ยิน คงเป็นเพราะว่านึกขึ้นได้ว่าที่ตัวเองทำใจกล้าอวดดีอยู่นี้คือกำลังพูดอยู่กับใคร หัวใจพลันเต้นตูมตาม ข่มตัวเองให้สงบนิ่งพลางเอ่ยเสียงอึกอัก “มี...มีอะไรน่ากลัว! คุณก็แค่เสือกระดาษตัวหนึ่ง! จะจับฉันกินเหรอ?”
ซือเยี่ยหานหัวเราะเบาๆ “อยากจะลอง?”
เยี่ยหวันหวั่นหน้าเครียดคล้ำ “ห้ามอู้ นอนซะ!”
บรรยากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของพืชพันธุ์สดชื่น แสงแดดละเอียดอ่อนลอดผ่านแมกไม้สาดส่องลงมา โลดแล่นบนกายของหญิงสาว สาดสะท้อนดวงหน้าของหญิงสาว แทบจะเห็นขนละเอียดน่ารักบนผิวหน้าของหญิงสาวได้ชัดเจน...
ท่ามกลางสายตาของหญิงสาวที่จ้องมองเขา หมอกควันอันหนาวเหน็บทั้งหมดและโซ่ตรวนด้านหลังที่เขาแบกอยู่ เหมือนจะมลายหายไปในทันที...
ซือเยี่ยหานทอดมองหญิงสาวอยู่เงียบๆ ท้ายที่สุดก็ไม่ได้เอ่ยถามคำถามนั้นออกไป
เพราะอะไร...
ถึงไม่อยากให้เขาตาย...
Bab Terkunci
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com