ตอนที่ 92 ท่านเทพ จับได้แล้ว
ฉินหร่านอยากขึ้นรถให้เร็วกว่านี้หน่อย
แต่คิดไม่ถึงว่าเสี้ยววินาทีต่อมามู่หยิงก็วิ่งเข้ามาแล้ว
ฉินหร่านขมวดคิ้ว
“พี่ ทำไมมาอยู่ตรงนี้ นี่เป็นเพื่อนพี่เหรอ” มู่หยิงพูดกับฉินหร่าน แต่สายตากลับอยู่ที่รถอย่างควบคุมไม่ได้
ลัมโบร์กินีมีโครงสร้างรถยนต์เตี้ย ประตูรถเป็นรูปทรงปีกนก เมื่อเธอมองออกไปแบบนี้ จะไม่เห็นใบหน้าของคนที่นั่งบนที่นั่งคนขับ แต่เห็นมือเรียวยาวคู่หนึ่ง ประณีตน่ามอง
มองไม่เห็นหน้า แต่ก็เห็นได้จากมือคู่นี้ว่าเจ้าของรถไม่แก่ มีเสน่ห์ชวนให้หลงใหลมาก
สายตาของมู่หยิงจดจ้องคนที่นั่งฝั่งคนขับไม่วางตา
“ฉันมีธุระ” ฉินหร่านไม่มีความอดทนกับเรื่องแบบนี้ เอียงหัวชายตามองมู่หยิงแวบหนึ่ง “ขอตัวก่อน”
“แต่ว่าพี่...” มู่หยิงกลับไม่อยากให้ฉินหร่านไปเร็วแบบนี้ เธอมองซูเปอร์คาร์ด้วยตาเป็นประกาย ตื่นเต้นยิ่งนัก แค่มองก็รู้ว่าสนใจเฉิงเจวี้ยนเป็นอย่างมาก
นิ้วของเฉิงเจวี้ยนพาดอยู่บนพวงมาลัย ขายาวชันขึ้นน้อยๆ นั่งบนที่นั่งคนขับอย่างเฉื่อยชาพูดขึ้นมาว่า “นักเรียนฉิน ต้องไปแล้ว”
ฉินหร่านพยักหน้าให้มู่หยิงแล้วขึ้นรถทันที
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com