396

ตอนที่ 396 วันที่สองหลังจากที่ตื่นขึ้นมา （6）

หรืออาจจะเป็นเขาไม่ได้นอนหลับสนิทแบบนี้มานานมากแล้ว ดังนั้น การหลับครั้งนี้ของเฮ่อจี้เฉินนั้นจึงยาวนานราวกับว่าว่าเขาจะหลับจนกว่าโลกจะแตก

รอจนกระทั่งเขาตื่นมา ภายในห้องก็เงียบสงบ แสงแดดนอกหน้าต่างสาดเข้ามาจนแสบตาแต่กลับเต็มไปด้วยกลิ่นอายที่สดชื่นในตอนเช้า

เป็นเพราะนอนนานเกินไป ทำให้หัวสมองของเฮ่อจี้เฉินยังไม่หายมึนงง เขานอนอยู่บนเตียงและจ้องมองไปที่โคมไฟคริสตัลบนเพดานอยู่เป็นเวลานาน ถึงจะค่อยๆ ดึงผ้าห่มออกและดันตัวลุกขึ้นอย่างช้าๆ

เขาพิงหลังลงไปที่หัวเตียง เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์อย่างเคยชิน แต่ทว่าเขาควานหาอยู่นานกลับยังหาโทรศัพท์ไม่เจอ สุดท้ายจึงขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย จึงนึกได้ว่านี่มันไม่ใช่ห้องของเขา แต่เป็นห้องของจี้อี้

ทันใดนั้น ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนก็ได้ผ่านเข้ามาในหัวสมองของเขาทันที เฮ่อจี้เฉินรีบมองไปที่เตียงอีกฝั่งของตัวเองตามสัญชาตญาณ

ผ้าปูเตียงยู่ยี่ หมอนถูกโยนไปที่มุมของเตียงมุมหนึ่ง แต่ทว่า เตียงอีกฝั่งกลับว่างเปล่าไม่มีใครนอนอยู่