บทที่ 349 ชักธงรบก็ชนะศึก
ในโลกนี้มีปรมาจารย์พิษเทพอยู่จริงๆ หรือ?
หากไม่เห็นด้วยตาตนเอง ผู้อาวุโสแห่งวิหารพิษผู้นี้ไม่มีทางเชื่อเป็นอันขาด
ไสยศาสตร์แรกถือกำเนิดมิได้แบ่งแยกลัทธิ พ่อมดในยามนั้นก็คือปรมาจารย์พิษ ปรมาจารย์พิษก็เรียกว่าพ่อมด แต่ด้วยการฝึกฝนวิชาที่ยากขึ้น ศิษย์บางคนก็เริ่มเชี่ยวชาญในทักษะใดทักษะหนึ่ง
กล่าวได้ว่าในยุครุ่งเรืองยังคงมีปรมาจารย์พิษเทพอยู่ไม่น้อย แต่พ่อมดทั้งสองฝ่ายฆ่าฟันกันเองเพื่อแย่งชิงความเป็นหนึ่งในใต้หล้า ศิษย์ที่เก่งกาจได้ลาจากโลกนี้ไปไม่น้อย การถ่ายทอดวิชาก็ขาดตอนตามไปด้วย
จนถึงบัดนี้ กระทั่งปรมาจารย์พิษอาวุโสเจ็ดจั้งร้อยปีก็ยังไม่พบ ปรมาจารย์พิษอาวุโสเก้าจั้ง สิบจั้งยิ่งมีอยู่แค่ในตำนานที่เล่าลือ ปรมาจารย์พิษเทพ? เป็นคนที่แม้แต่ในฝันก็ยังไม่คาดคิดว่าจะมาปรากฏกายอยู่ตรงหน้าพวกเขาจริงๆ
บรรดาปรมาจารย์พิษอาวุโสต่างเบิกตาค้าง
ประชาชนที่ล้อมรอบแท่นบูชาได้ยินคำว่าปรมาจารย์พิษเทพของปรมาจารย์พิษอาวุโสซ่งต่างก็ตกตะลึงไม่อยากเชื่อ
บุรุษผู้นี้ดูแล้วก็ยังไม่แก่ ไม่ถึงสามสิบด้วยซ้ำ อ่อนวัยเช่นนี้ก็เป็นถึงปรมาจารย์พิษเทพแล้วหรือ?
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com