บทที่ 116 หวั่นหวั่นหน้าเนื้อใจเสือ
ประโยคที่อวี๋หวั่นพูดออกมาเปรียบดังฝ่ามือที่ฟาดลงบนใบหน้าของสวี่เสียนเฟยแรงๆ หนึ่งฉาด สวี่เสียนเฟยครองอำนาจในวังหลวงมาหลายปี เอาชนะทั้งลี่เฟยและฮองเฮา ทั้งยังมีสตรีอีกมากมายที่นางเคยฟาดฟันเพื่อชิงความโปรดปราน ในที่สุดก็ได้ครอบครองตราประทับเฟิ่งอิ๋นมาได้ และครองอำนาจสูงสุดในวังอย่างแท้จริง นางเมามายในความคิดว่าตนเป็นฮองเฮาไร้มงกุฏมาตลอด บัดนี้คำพูดของอวี๋หวั่นกลับย้ำเตือนตัวตนที่แท้จริงของนาง เตือนสตินางว่าต่อให้นางปีนป่ายขึ้นสูงมากเท่าไร นางก็ยังเป็นเพียงอนุที่อยู่ข้างกายฝ่าบาท!
สวี่เสียนเฟยมืดมนราวกับท้องฟ้าในวันที่เต็มไปด้วยเมฆหมอก
กระนั้นสิ่งที่อวี๋หวั่นพูดก็ไม่ผิด แต่ไหนแต่ไรมาพระชายาของเยี่ยนอ๋องไม่คุกเข่าให้สนม
เมื่อมองท่าทางเหิมเกริมของนังแพศยาตรงหน้า สวี่เสียนเฟยก็นึกเสียดายที่เมื่อก่อนมิได้ให้นางคุกเข่ามากกว่านี้
สวี่เสียนเฟยยิ้มอย่างเย็นชา “เจ้าคิดว่าเจ้าไม่ต้องคุกเข่าให้ข้า แล้วข้าจะไม่มีวิธีจัดการเจ้าหรือ? ”
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com