บทที่ 108-1 เส้นแบ่งแห่งความสิ้นหวัง

บทที่ 108-1 เส้นแบ่งแห่งความสิ้นหวัง

แสงเทียนตรงมุมผนังค่อยๆ ถูกจุดให้สว่างขึ้น แสงจันทร์สีซีดสาดส่องเข้ามาจากทางหน้าต่างที่ถูกเปิดแง้มไว้ แล้วสาดกระทบภายในคุกของกองทัพที่ว่างเปล่าอย่างเยือกเย็น ชายชราเคราขาวค่อยๆ เงยหน้าขึ้น มองไปที่ชิงเซี่ยด้วยแววตาสงบนิ่ง ริมฝีปากยกขึ้นน้อยๆ ก่อนจะพยักหน้าขึ้นลงสองสามที ใบหน้าเขาประดับด้วยรอยยิ้มมีเมตตา

“สองเดือนก่อน ข้าได้พบกับรัชทายาทอัน ดังนั้นจึงได้รู้ว่าเจ้าไม่ใช่ลูกสาวของข้า”

ชายชรายกยิ้มจางๆ รอยยิ้มที่ว่านั้นเจือความขมขื่นบางอย่างที่ชิงเซี่ยมองไม่ออก นางรีบหันกลับไปด้านหลังด้วยความตื่นตระหนก แววตากวาดไปรอบๆ อย่างวอกแวก กวาดผ่านไปทุกๆ มุม แผนการสังหารนับสิบผุดขึ้นมาจากหัวสมอง ก่อนจะพิจารณาซ้ำไปซ้ำมาถึงสถานการณ์ใดๆ ที่อาจจะเกิดขึ้น