บทที่ 079-2 สั่งสอน

บทที่ 79-2 สั่งสอน

อย่างไรก็ตามไม่ว่าหญิงสาวนางนี้จะหลงใหลและงมงายในรักมากสักเพียงใด ทว่าการที่ไม่คำนึงถึงพี่ชายและบิดาของตนเอง แล้วไล่สร้างศัตรูไปทั่วเพราะเอาแต่ใจเช่นนี้ ชิงเซี่ยไม่ปลื้มสักนิด ชิงเซี่ยคลายพันธนาการต่อนางออก แล้วลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ พลางกล่าวด้วยเสียงเบาแต่ว่าเฉยชาอย่างถึงที่สุด “ข้าไม่มีเจตนาเป็นศัตรูของเจ้า แต่หากเจ้ายังคงยุ่งวุ่นวายไม่เลิกรา ข้าไม่มีทางยอมอ่อนข้อให้เช่นกัน”

“เฉียวเอ๋อร์” คุณชายซีหลินกระโดดขึ้นลานประลอง แล้วพยุงร่างของซีหลินอวี่เฉียวขึ้น พลางกล่าวด้วยความร้อนรน “เจ้าไม่เป็นอะไรนะ?”

ซีหลินอวี่เฉียวใบหน้าซีดเผือด มองตามแผ่นหลังของชิงเซี่ยอย่างโกรธแค้น และนิ่งเงียบไม่ยอมกล่าวสิ่งใด

ยามนี้เองที่ฝูงชนเพิ่งกลับมาตอบสนอง เสียงร้องให้กำลังใจดังก้องขึ้นฟ้าอย่างฉับพลัน ท่ามกลางค่ายทหารเช่นนี้ ต่อให้จุดยืนแตกต่าง แต่สิ่งเดียวกันที่พวกเขามีก็คือความเคารพนับถือในความสามารถและความแข็งแกร่ง