บทที่ 078-2 ท้าทาย

บทที่ 78-2 ท้าทาย

เวลานี้ยังไม่ถึงเที่ยงตรงดี ภูเขาสีเข้มที่อยู่ไกลๆ สาดกระทบตกเป็นเงาทอดลงบนกองหิมะที่ทับถมและยังไม่ละลาย เกิดเป็นภาพที่เดิมดูแล้วสบายตายิ่งนัก ทว่าพอประกอบอยู่กับลานประลองแห่งนี้ บรรยากาศพลันแปรเปลี่ยนไปเป็นแข็งกล้าดุจตะกั่วเหล็ก

ซีหลินอวี่เฉียวไม่สนใจการคัดค้านของพี่ชาย นางกระโดดขึ้นลานประลองประลองทันที ท่วงท่าที่แสนสง่างามและใบหน้าราวกับภาพวาด ประกอบเป็นส่วนผสมระหว่างความงดงามและพลังที่รวมเข้าด้วยกันอย่างลงตัว ยิ่งส่งให้นางแลดูงดงามแตกต่างออกไป

ชายที่ถูกเรียกว่าเฉิงซวี่มีรูปร่างบึกบึนสูงใหญ่ เขาสูงกว่าซีหลินอวี่เฉียวหนึ่งส่วนพอดี ดาบในมือของเขาถูกวางลงบนพื้น พลางกล่าวด้วยเสียงลึกว่า “ผู้น้อยประลองกับคุณหนู ไม่กล้าใช้ดาบ ดังนั้นจึงขอใช้มือเปล่าแทน”

ซีหลินอวี่เฉียวร้องฮึอย่างเย็นชา กล่าวว่า “ข้าใช้หอกจนชิน เจ้าอย่าได้คิดว่าใช้มือเปล่าแล้วข้าจะอ่อนข้อให้เจ้า”

“ตามที่คุณหนูสะดวกเลย” เฉิงซวี่สะบัดแขนเสื้อขึ้น แล้วก้าวถอยหลัง ท่วงท่าแลดูเชี่ยวชาญสมกับที่มีฝีมือเหนือกว่าผู้อื่นอยู่หลายส่วน