หนังสือปริศนาถูกพบที่ปราสาทที่รกร้างมายาวนาน อดีตจอมมารที่เคยปกครองที่นี่พน้อมลูกสมุนนั้นสูญหายไปโดยไม่ทราบสาเหตุ ภายในหนังสือเล่มนี้คือบันทึกที่เขียนโดย ผู้ที่อ้างว่าเป็นหนึ่งในคณะเดินทางเมื่อหลายสิบปีก่อนที่ได้รับมอบหมายมาเพื่อปราบจอมมาร
สาวน้อยตาบอดในยุคปัจจุบัน ทะลุมิติมายังร่างของคุณหนูขี้โรคไร้ตัวตนอยู่ท้ายจวนที่แสนรกร้าง....แล้วทำไมล่ะ?ตอนนี้เธอมีดวงตาแล้วนี่! "ช่วยด้วย!คุณหนูเสียสติไปแล้ว!"
“หยุดก่อน.. อย่าเพิ่งไป” “พี่คะ อย่าทิ้งนิดไว้ นิดกลัว” นิรดาร้องเรียกพลางสะอื้นไห้ ร้องเรียกอย่างสิ้นหวัง … “นิดครับ พี่อยู่นี่ นิดไม่ต้องกลัว มีพี่อยู่ ไม่มีอะไรต้องกลัว” น้ำเสียงตื่นตระหนกแต่แฝงไปด้วยความอบอุ่นของเดช ทำให้นิรดาพยายามลืมตาอันหนักอึ้งของตนขึ้น ภาพอันเลือนลางเหมือนความฝันปรากฎตรงหน้า นิรดายกมือขึ้นลูบไปที่แก้มสากอย่างอ่อนโยน แล้วก็หมดสติไปเพราะพิษไข้ ความหนาวเหน็บค่อยๆคืบคลานเข้ามา จนเธอพูดเพ้อไม่ได้สรรพ “หนาวเหลือเกิน พ่อค่ะ นิดหนาวเหลือเกิน แม่ข๋า ช่วยนิดด้วย” สิ้นเสียงนิรดา เดชสีหน้าแดงกล้ำ เป็นความผิดของเค้า ถ้าเค้ารู้ว่าร่างกายเธอไม่ได้แข็งแรงเหมือนทีืเธอชอบแสดงความอวดอ้าง เค้าคงไม่เผลอปล่อยให้เธอตกน้ำ จนล้มป่วยแบบนี้ เค้าต้องทำอะไรสักอย่าง ไม่งั้นเธอได้หนาวตายแน่ “นิดพี่ขอโทษนะ” ไม่พูดเปล่า เดชค่อยๆถอดเสื้อผ้าที่นิรดาใส่ออกทีละชิ้น จนเหลือแค่บราเซียตัวจิ๋ว ทั้งๆที่พยายามหักห้ามใจแล้ว แต่ผิวขาวอมชมพูราวกับไข่มุกที่ปรากฎตรงหน้า ที่ตอนนี้ซีดเซียวจากการเปียกน้ำเป็นเวลานาน ก็ทำให้เดชแอบกลืนน้ำลาย จากนั้นก็ค่อยๆถอดชุดของตัวเองออกเพื่อหวังว่า ไอความร้อนจากตัวเค้า จะช่วยให้นิรดาอุ่นขึ้น… เดชหลุบสายตาลงแล้วค่อยๆประคองกอดเนื้อแนบเนื้อ ทุกอนูที่ผิวสัมพัสกัน ช่างอุ่น จนนิรดาเผลอขยับเข้าหาร่างหนา นั่นยิ่งทำให้เดชต้องใช้ความอดทนขั้นสุด ซึ่งเค้าก็ไม่รู้ว่ามันจะทนได้สักเท่าไหร่กัน
เป็นคนคลั่งรักตัวละครในเกม พอได้หลุดเข้าไปในเกมก็ดีใจยกใหญ่ ที่ไหนได้ ตัวอวยที่ว่าดีนักดีหนาไม่ได้ต่างจากแฟนเก่าที่หอบเงินหนีไปเลยนี่หว่า...
เธอผู้ซึ่งได้ย้อนอดีตมาอยู่ในร่างของทารกน้อย ที่มีชะตาไม่ธรรมดา ถูกเลี้ยงดูโดยหมาป่าจนเติบใหญ่ ... และเขาผู้ซึ่งเกิดมาเพื่อเป็นราชัน เนื่องจากมีลักษณะที่แปลกแตกต่างจากคนอื่น เพราะถูกลอบทำร้ายเมื่อวัยเด็ก ผู้คนต่างหวาดกลัวเขา จึงเติบโตมาท่ามกลางความโดดเดี่ยว เมื่อชะตาให้ต้องมาพานพบ ก่อเกิดเป็นสายใยอันล้ำลึกที่พันผูกพวกเขาทั้งคู่ไปชัวนิรันดร์
