ทรชนคนล่าวิญญาณ

ท้องฟ้ายามค่ำคืน หมู่ดวงดาวส่องแสงระยิบระยับเป็นจุดเล็กๆ ดวงจันทร์ส่องแสงสีขาวนวลอย่างสวยงามพร้อมกับสายลมเย็นๆที่คอยพัดผ่าน

ฉากด้านหน้าเริ่มเคลื่อนที่ลงมามองเห็นเงามนุษย์หลายคนวิ่งตามบางสิ่งอย่างขะมักเขม้น

กระทั่งปรากฏบุคคลหนึ่งกำลังนั่งแกว่งเท้าไปมาอย่างสบายใจ ตัวมันสวมชุดสูทสีดำและสวมหน้ากากสีเทามีลวดลายแปลกๆ

บุคคลดังกล่าวยกมือขวาขึ้นพร้อมนำนิ้วชี้และนิ้วโป้งผสานงานกันจนมีรูปร่างคล้ายแว่นตามันนำมือข้างดังกล่าวเข้าใกล้นัยน์ตาพร้อมกับหลับตาข้างซ้ายลงและเล็งมองบางสิ่งที่อยู่ในระยะไกล

ภายในการมองเห็นดังกล่าวจะพบสัตว์ประหลาดตัวใหญ่สีดำเมื่อใครได้เห็นพลันต้องขนลุกและรู้สึกขยะแขยงทั้งสิ้น มันมีฟันที่แหลมคม มีรูปร่างที่ไม่สมมาตร มีน้ำเหลืองไหลออกมาจากตัวและเมื่อสังเกตดีๆบริเวณต้นคอจะพบสัญลักษณ์รูปกะโหลกสีขาวหนึ่งชิ้น

"หื้ม...วิญญาณคำสาประดับหนึ่ง"

"เห้อ! เสียเวลานอนชะมัด!"

เมื่อสบถเสร็จมันล้วงหยิบบางสิ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อแต่ไม่นานก็หยุดการกระทำดังกล่าวพร้อมกับลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและกล่าว

"กลับไปนอนดีกว่า..."

"คนเยอะขนาดนี้ยังไงก็ล่าสำเร็จอยู่แล้วไหนจะเป็นวิญญาณคำสาประดับหนึ่งอีก ถ้าไม่สำเร็จก็ให้มันรู้ไป"

ไม่นานหลังจากนั้นบุคคลสวมสูท สวมหน้ากากก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

และในเวลาเดียวกันสัตว์ประหลาดน่าขยะแขยงก็หัวหลุดออกจากบ่าโดยไม่รู้ตัว  โลหิตสีดำเหนี่ยวกระชูดพุงขึ้นในอากาศ ไม่กี่นาทีต่อมาร่างสัตว์ประหลาดก็ค่อยๆสลายหายไปกับสายลมในยามค่ำคืน

.

.

.

ท้องฟ้าที่ยังคงมืดครึ้ม ยังคงไม่ปรากฏแสงตะวันสีส้มเหลือง หยดน้ำค้างบนใบไม้ต้นหญ้ากำลังไหลรินลงสู่พื้น ผู้คนมากมายหลากหลายอายุกำลังออกกำลังกายในช่วงเช้าตรู่ในสวนสาธารณะ

สวนสาธารณะดังกล่าวมีบ่อน้ำพุขนาดใหญ่อยู่ใจกลาง อ้อมล้อมด้วยดอกไม้นานาชนิดและด่านทิศตะวันออกที่มีแสงตะวันอร่ามปรากฏมีแม่น้ำสายยาวไหลผ่านมอบบรรยากาศสงบให้แก่ผู้คน

พบชายชราผมหงอกขาวอายุราว50ปี กำลังยืนยืดเส้นยืดสาย ขณะที่กำลังทำกิจกรรมของตนอยู่นั้นชายชรามองเห็นบุคคลหนึ่งที่คุ้นเคยมันจึงโบกมือทักทายอย่างเป็นมิตร

เมื่อบุคคลดังกล่าวเริ่มวิ่งเข้ามาใกล้ชายชรายิ้มแย้มและพูด

"ยังฟิตเหมือนทุกเช้าเลยนะพ่อหนุ่ม...ใครได้เธอเป็นแฟนคงโดนเธอจัดหนักทุกคืนแน่ๆ"

ปรากฏชายหนุ่มอายุราว20ปี ใบหน้าหล่อเหลายากจะหาใครเทียบเคียง นัยน์ตาสีฟ้า ผมสีดำสนิท จมูกโด่งเป็นสัน ร่างกายใหญ่โต กล้ามเนื้อแน่นทุกสัดส่วน ไหล่กว้าง ผิวขาว สูง1.88เมตร

"คุณทรานซ์ก็พูดเกินไป...ถ้าผมจะจัดหนักใครสักคนละก็ทุกคืนมันคงไม่พอผมจะจัดตั้งแต่ดึกๆยันเช้าเลยละครับ"

ชายหนุ่มหนึ่งชีวิต ชายชราหนึ่งชีวิตทั้งสองต่างหัวเราะอย่างมีความสุข พูดคุยอย่างสนิทสนม

ผ่านไปนานแค่ไหนไม่มีใครทราบ ท้องฟ้าเริ่มปรากฏแสงตะวันผู้คนมากมายต่างหยุดทำกิจกรรมออกกำลังกายทุกคนต่างหันมองแสงสีส้มเหลืองอร่ามที่กำลังปรากฏขึ้น

แสงตะวันอร่ามสาดส่องสะท้อนกับแม่น้ำสายยาวที่คอยหล่อเลี้ยงชีวิตชาวเมืองทิงเก็น

.

.

.

บ้านหนึ่งหลังที่มีขนาดใหญ่โต มีทั้งหมด4ชั้น ภายในบ้านถูกตกแต่งด้วยของหรูหรามากมายและมีโคมไฟขนาดใหญ่ถูกห้อยติดตกแต่งอยู่ใจกลางห้องนั่งเล่นอยากสวยงาม

ชั้นที่3 พบห้องนอนขนาดใหญ่ มีทั้งตู้เสื้อผ้า โต๊ะเครื่องเขียน โคมไฟ ชั้นหนังสือและห้องน้ำภายในห้องนอน

ขณะนั้นได้ยินเสียงใครสักคนหมุนเกลี้ยวฝักบัวกระทั่งพบชายหนุ่มผมสีดำสนิทกำลังยืนหลับตาและเงยหน้าขึ้นปล่อยให้น้ำที่ไหลออกมาจากฝักบัวไหลผ่านสู่ร่างกายชำระเหงื่อไคลหลังออกกำลังกายเมื่อช่วงเช้าตรู่

"วันนี้ไปเที่ยวหอนางโลมคงดีไม่น้อย"

"เออ...เกือบลืมไปซะสนิทวันนี้เรามีนัดออกล่าสมบัติที่เกาะลึกลับกับทีช"

"ช่างเถอะใครสน หนีนัดแม่งเลยละกัน"

"เพื่อนก็เพื่อนสิวะ ผู้หญิงต้องมาก่อน!"

หนึ่งชั่วโมงต่อมาหลังจากแต่งตัวเสร็จชายหนุ่มพร้อมจะก้าวเท้าเปิดประตูออกจากบ้านทันใดนั้นมีใครบางคนมายืนรอด้านหน้าประตู

"เห้อ! มาตามถึงบ้านเลยเหรอฟะ" หมุนกลอนเปิดประตูพร้อมกับฉีกยิ้มแห้ง "ไงวะกำลังออกไปหาพอดีเลย"

ปรากฏชายหนุ่มอายุราว20ปี ใบหน้าหล่อคมเข้ม นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน ผมสีน้ำตาลอ่อน ผิวแทนนิดๆ ร่างกายสมสวน สูง1.85เมตร

"อรุณสวัสดิ์! แต่งตัวหล่อดีนิ" เว้นวรรคเล็กน้อย "นี้หรือการแต่งตัวออกไปล่าสมบัติ?"

"ใช่แล้วละ เขาเรียกว่าแฟชั่นออกล่าสมบัติแบบใหม่น่ะ นายคงไม่ได้ยินข่าวลือสินะเพราะนายอยู่แต่ในทะเล"

ทีชมองหัวจรดเท้า "ไปหอไปหอนางโลมสิไม่ว่า"

"คนเราน่ะต้องเสพความสุขบางสิ ไม่ใช่เอาจริงเอาจังกับงานอย่างเดียว...นายน่ะก็หัดเอาฉันเป็นเยี่ยงอย่างซะทีช"

"ฉันไม่ได้รวยเหมือนนายซะหน่อย..."

.

.

.

ฝูงนกมากมายกำลังบินไปกับสายลมในท้องทะเลพวกมันกางปีกสีขาวบินอย่างพร้อมเพรียงกัน

ไม่นานก็มีชายหนุ่มผมสีดำสนิท นัยน์ตาสีฟ้าเดินออกมาจากห้องกัปตัน มันยืนมองทิวทัศน์น้ำทะเลพร้อมกับเงยหน้ามองเสียงสายลมปะทะกับเสากระโดงเรือจากนั้นกระดกเบียร์ดื่มไปพลางๆ

"เกาะลึกลับ? มันจะเป็นเกาะแบบไหนกันนะถ้ามันมีสมบัติจริงๆเราจะเอาสมบัติไปทำอะไรดีละ?"

"เพราะปกติเราก็รวยอยู่แล้ว ไม่ค่อยต้องการพวกมันสักเท่าไหร่...สิ่งที่ต้องการน่ะมีเพียงสิ่งเดียว!"

ในขณะที่เดวี่กำลังจะกล่าวบางสิ่งเสียงกัปตันเรือลำนี้อย่างทีชก็ดังขึ้น

"ไพ่ทรชน!"

เดวี่เหลือบมองและพูด "แสนรู้จังเลยนะ"

"ฉันไม่ใช่หมาเว้ย!" ทีชมองเห็นบางสิ่งในระยะไกล "ทุกคนเตรียมตัว!"

เสียงเหล่าลูกเรือดังกระหึ่มอย่างเเข็งเเรงแต่ละคนต่างพากันฮึกเหิมพร้อมจะต่อสู้กับภัยอันตรายที่จะเข้ามาเยือน

ไม่นานเรือลำขนาดใหญ่ที่มีกัปตันนามว่าทีชก็หยุดลง

"ฉันขอรออยู่ที่เรือก็แล้วกัน..."

"จะไม่ลงไปสำรวจจริงๆงั้นเหรอ?" ทีชถามเพื่อความแน่ใจ

เดวี่พลางจุดไฟแช็กสูบบุหรี่ "ขอให้โชคดี" พร้อมกับเดินเข้าไปในห้องกัปตัน

...

บนเกาะลึกลับ ที่มีแต่เสียงน้ำทะเลซัดเข้าชายฝั่งและความเงียบสงบที่เต็มไปด้วยความขนลุก

"ทีชฉันว่ามันเงียบสงบเกินไป"

"ใช่ โดยปกติแล้วเกาะลึกลับจะมีวิญญาณคำสาปเต็มไปหมด"

"แต่เกาะนี้กับเงียบสงบจนผิดปกติ!"

สัญญาณนักผจญภัยกระตุ้นทีชผู้ที่เป็นกัปตัน มันเชื้อเชิญให้ชายหนุ่มเข้ามาสำรวจ

ทีชไม่รอช้าสั่งรองกัปตันอย่างเอ็นโซ่และเหล่าลูกเรือฝีมือดีเดินตามทันที

...

เดวี่สูบบุหรี่อย่างไม่รีบร้อนพลางปล่อยควันสีขาวออกมาและมองภาพจอที่ฉายอยู่ด้านหน้า

"แปลกมากหรือเรียกว่าแปลกเกินไปเลยก็ว่าได้" พลางครุ่นคิด "หรือนี้จะเป็นเกาะลึกลับแบบใหม่ที่ยังไม่ถูกคนพบในหน้าประวัติศาสตร์?"

เปล่งภาษาโบราณ "เจมิไนท์!"

หลังจากสิ้นสุดเสียงมีอีกหนึ่งบุคคลปรากฏขึ้นยืนอยู่ด้านข้าง ทุกสัดส่วนของบุคคลดังกล่าวเหมือนกับเดวี่ทุกประการ ต่อมาร่างแยกเดวี่พลันหายไปอย่างไรร่องรอย

...

ไม่นานร่างแยกเดวี่พลันปรากฏขึ้นยืนอยู่ทางด้านข้างเอ็นโซ่

"เดวี่!" เอ็นโซ่โพลงขึ้นด้วยความตกใจ!

"นี้ไม่ใช่ตัวจริงเป็นแค่ร่างแยกน่ะ" ทีชตอบให้รองกัปตันอย่างเอ็นโซ่หายตกใจ

เอ็นโซ่เป็นชายหนุ่มอายุราว22ปี ผมสีทองผูกผ้าโผกหัวสีแดง นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน ใบหน้าหล่อเหลา ร่างกายสมส่วน สูง1.91เมตร

ทีชพูดกับตัวเอง "หมอนั้นคงรู้สึกเหมือนกันสินะว่าเกาะลึกลับแห่งนี้มันแปลกเกินไป"

ทีชกล่าวกับเหล่าลูกเรือ "ทุกคนจงระวังตัวให้ดี!"

เมื่อได้ยินเสียงกัปตันเตือนอีกครั้งพวกมันต่างระมัดระวังตัวมากขึ้นอีกระดับ

...

ผ่านไปนานแค่ไหนไม่มีใครทราบ ทีชและเหล่าลูกเรือเดินลึกเข้ามาใจกลางเกาะในระหว่างทางที่เดินเข้ามาพวกมันทุกคนต่างพากันงุนงงกับเหตุการณ์ที่เจอวันนี้ทั้งสิ้น บ้างคิดว่านี้คือเกาะลึกลับจริงๆหรือ บ้างคิดว่าเกาะแห่งนี้จะมีสมบัติเหลือหรือไม่

ร่างแยกเดวี่กล่าว "ฉันว่าเรากลับกันก่อนดีกว่า รอให้พลังพร้อมกว่านี้ค่อยมาใหม่ก็ไม่สาย"

"หมายความว่ายังไง?" ลูกเรือถามด้วยความสงสัย

"เหมือนที่เดวี่บอกไปเมื่อครู่พวกเราจะกลับกันเลย...เพราะเกาะลึกลับแห่งนี้มีเจ้าของที่ยิ่งใหญ่คอยปกครอง!"

เหล่าลูกเรือต่างเผยท่าที่สงสัย "ทำตามที่กัปตันพูดเถอะน้า ถึงเรือเมื่อไหร่ฉันคนนี้จะอธิบายให้ฟัง"

...

ใช้เวลาไม่นานเหล่านักล่าสมบัติก็มาถึงชายฝั่งและรอเรือก็แล่นเข้ามารับกลับขึ้นเรือ แต่แล้วกับมีบางสิ่งผิดปกติเรือลำขนาดใหญ่หายไปต่อหน้าต่อตาของทุกคนที่ยืนอยู่ชายฝั่ง

"ทุกคนเตรียมตัวพร้อมรบ!" ทีชพูดกระตุ้นลูกน้อง

เสียงความฮึกเหิมเหล่าลูกเรือดังลั่นชายฝั่งทะเล!

จากนั้นไม่นานวิญญาณสีดำน่าขยะแขยง มีดวงตาหนึ่งข้าง ไม่มีเท้า ปรากฏขึ้นหลายสิบตัวพวกมันต่างกีดร้องโหยหวนหวังจะเอาชีวิตผู้บุกรุกเกาะ

เหล่าวิญญาณและเหล่าลูกเรือต่างพวยพุ่งโจมตีกันและกัน

"ส่วนมากเป็นวิญญาณคำสาปไม่เกินระดับสอง ยังไงเราก็ชนะแน่"

"อย่าประมาทไปเอ็นโซ่"

...

"พวกกัปตันละ" ลูกเรือคนหนึ่งโพลงถามลูกเรืออีกคน

"ไม่ต้องเป็นห่วงไป ทีชและคนอื่นๆยังอยู่บนเกาะมีแค่พวกเราเท่านั้นที่ถูกแยกออกมา" เดวี่กระดกเบียร์อย่างสบายใจ "เอาละๆ พวกนายทุกคนพร้อมจะล่าวิญญาณกันหรือยัง?" 

"พวกเราพร้อมอยู่แล้วเพื่อนกัปตันลุยกันเลย" เสียงลูกเรือยังคงฮึกเหิมอย่างแข็งแรง