ส่วนที่ 1 บทที่ 053-1

ตอนที่ 53-1 เมฆฝน

ฉินเจิงเดินออกจากเรือนลั่วเหมย ก็ประจวบเหมาะเจอกับทิงเหยียนที่กลับมาจากการไปซื้อยาพอดี

ทิงเหยียนถือห่อยาวิ่งกระหืดกระหอบ เมื่อเห็นฉินเจิงทำท่าจะออกจากเรือน ก็เอ่ยถามทันที “คุณชาย ท่านจะไปไหนน่ะ?”

“ไปเรือนแม่ข้าน่ะ!” ฉินเจิงพูด

“พระชายากับท่านอ๋องไปที่จวนเสนาบดีฝ่ายซ้ายเพื่อคุยเรื่องการสู่ขอของคุณชายใหญ่ เรือนโยวหลันไม่มีใครอยู่นะขอรับ” ทิงเหยียนรีบเอ่ยบอก

ฉินเจิงหัวเราะเสียงหนึ่ง น้ำเสียงเรียบเรื่อยสบายใจ “เพราะไม่มีคนข้าถึงไปอย่างไรเล่า!”

ทิงเหยียนตกตะลึง ไม่เข้าใจเหตุผล เรือนโยวหลันไม่มีคนแล้วคุณชายไปทำอะไร?

“รีบไปต้มยาเถอะ!” ฉินเจิงยกมือเคาะศีรษะของทิงเหยียน ก่อนจะเดินไปทางเรือนโยวหลัน

ทิงเหยียนกุมศีรษะ ก่อนจะพึมพำเสียงเบาๆ พลางวิ่งเหยาะๆ ไปที่ห้องครัวเล็ก

เซี่ยฟางหวาลอบฟังการสนทนาของคนทั้งสองอยู่ในห้องอย่างกระจ่างชัดเจน ก็ลอบถอนหายใจ ฉินเจิงไปหยิบของสิ่งนั้นให้นางเองตามที่คิดไว้ ไม่ให้ผู้อื่นรู้เรื่องนี้มากเกินควร ก็ยังถือว่าเป็นคนมีสัจจะพอสมควร