157 นักพรตหญิง

บทที่ 157 นักพรตหญิง

ทั้งสี่คนโดดเด่นมากไม่นานพวกเขาก็แยกย้ายกันออกไป

อาหว่านเดินลากหมิงเวยแล้วก็เห็นรอยแตกขนาดใหญ่ตรงก้อนหินหลังพุ่มไม้จึงยัดนางเข้าไป “ท่านซ่อนตัวให้ดีเจ้าค่ะ” จากนั้นนางก็คุกเข่าอยู่ด้านข้างพร้อมรับมือ

เมื่อเทียบกับเสียงฆ่าฟันทางด้านนั้นแล้วตรงนี้ถือว่าเงียบกว่ามาก

อาหว่านเห็นนางมีสีหน้ากังวลใจจึงพูดออกไปอย่างยากลำบาก “ท่านวางใจเถอะ คุณชายได้เรียกสายลับหวงเฉิงซือที่อยู่ระหว่างทางมาแล้วในขบวนมียอดฝีมือไม่น้อยพวกเขาไม่เสียเปรียบง่ายๆ หรอกเจ้าค่ะ”

ผู้ใดจะรู้ว่าหมิงเวยเหลือบมองนางแล้วตอบว่า “ข้าไม่ได้เป็นห่วงคุณชายของท่านเสียหน่อย”

“....” อาหว่านด่าตัวเองปากเสียเงียบๆ รู้อยู่แล้วว่านางเป็นคนเช่นไร ทำไมต้องหาเรื่องทำให้ตนเองอารมณ์ไม่ดีด้วย

คิดแล้วก็ไม่สบายใจจึงถามออกไป “แล้วท่านเป็นห่วงใครหรือเจ้าคะ”

หมิงเวยถอนหายใจแล้วถามนาง “ครอบครัวทางด้านนั้น การคุ้มกันแน่นหนาหรือไม่”

อาหว่านฟังแล้วก็เข้าใจอดไม่ได้ที่จะถากถาง “ตอนอยู่ที่ห้องเซ่นไหว้ผู้ตาย ท่านไม่เห็นจะไว้หน้าพวกเขาสักนิดจะมากังวลอะไรตอนนี้กันเจ้าคะ”