Prologue

She stands in a valley of her clan, one left standing. No tears, no heart rasing. Aakalain mong nagbabakasyon lamang habang tinatangay ng hangin ang kanyang mala-gatas na buhok.

Ngunit ang mala-gatas niyang buhok ang natatabunan na ng pulang likido.

"Hindi-hindi ako ang pumatay, inosente ako, w-wala akong kinalaman dito." sabi niya ng paiyak na sinundan ng marahang tawa.

"Hahahaha! Kagagawan ko to! Kasalanan niyo! Mga hahop!" sabi niya't sinipa ang lalakeng nakahiga malapit sa kanya, ang lalakeng nagpalaki at nagmahal sakanya.

"Sensya na dad hihi, kasalanan niyo eh, sabi ko naman sa inyo na hindi ko kayang magpigil. Paalam na nga." ika niya't tuluyan ng umalis.