0596

บทที่ 595 : พิธีกรที่ไม่เคยต้องการสคริปต์!

___________________________________

หลังจากวางสายเสร็จ

ภายในห้องพลันตกอยู่ในความเงียบงัน!

พ่อต่งที่ยืนเงี่ยหูฟังอยู่ข้างๆ ลูกสาวได้ยินไม่หมดทุกคำพูด ได้ยินเพียงเจ็ดๆ แปดๆ[1] แต่เขายังเข้าใจได้พอสมควร จึงพลอยอึ้งงันไปพักหนึ่ง

แม่ต่งเสร็จจากการสวดขอพรที่นอกห้อง เดินกลับเข้ามาในห้อง "เกิดอะไรขึ้น?"

พ่อต่งพลันได้สติรีบคว้าแขนแม่ต่งมากล่าวว่า "ซานซานได้งานแล้ว!"

"หา? เร็วขนาดนั้นเชียว?" แม่ต่งอุทาน "งานแบบไหน?"

ต่งซานซานยังคงรู้สึกมึนงงอยู่บ้างขณะที่ตอบ "เป็นรายการรูปแบบใหญ่ของทางสถานีดาวเทียมนครหลวง พวกเขาเชิญหนูไปเป็นพิธีกรหญิง โดยออกอากาศทุกวันศุกร์ในช่วงไพรม์ไทม์ ก็คือ 21 นาฬิกาค่ะ"

แม่ต่งดีใจจนอดถามย้ำไม่ได้ว่า "จริงเหรอ?"

ต่งซานซาน "มันฟังดูจริง ไม่เหมือนโทรมาแกล้งอำเล่นเลยค่ะ"

"หา ถ้าอย่างนั้นก็เยี่ยมไปเลยสิ!" แม่ต่งรู้สึกตื่นเต้นมากจนเธอไม่รู้จะพูดอะไรก่อนดี "นั่นคือหนึ่งในสถานีดาวเทียมที่มีชื่อเสียงมากของประเทศเชียวนะ! เป็นสถานีโทรทัศน์ที่มีคนดูสูงสุดในภาคเหนือ! แถมยังเป็นช่วงไพรม์ไทม์ของคืนวันศุกร์ด้วย? ซานซาน ดูเหมือนว่ายังมีบางคนที่ตา

ถึง เห็นไหมว่ายังมีสถานีโทรทัศน์จ้างลูกทำงาน!" หยุดไปครู่หนึ่ง แม่ต่งค่อยพูดอย่างกระตือรือร้นยิ่งขึ้นว่า "ตาแก่! เห็นไหมล่ะที่ฉันบอกว่าต้องจุดธูปขอพรน่ะ! แกกลับหาว่าฉันงมงาย ชิ!"

พ่อต่ง "... เรื่องนี้เกี่ยวกับการจุดธูปขอพรตรงไหน!"

ต่งซานซานลุกขึ้นยืนแล้วทิ้งตัวลงนั่ง ท่าทางไม่ว่าจะทำอย่างไรใจเธอคงไม่สงบลงแน่ "นี่มันเหลือเชื่อจริงๆ ทั้งที่พวกเขาเลือกใครก็ได้..แต่ทำไมพวกเขาถึงเลือกหนูล่ะคะ? หนูมีชื่อเสียงขนาดดึงดูดให้สถานีใหญ่ๆ อย่างสถานีดาวเทียมนครหลวงต้องหันมาเลือกหนูเชียวเหรอ?" เธอรู้ศักยภาพตัวเองดี ดังนั้นจึงยิ่งไม่สบายใจ "ทางนั้นบอกว่าเพิ่งตั้งชื่อรายการได้ ก็กำหนดตัวหนูเป็นพิธีกรเลย ฟังทางโน้นพูดเหมือนกับว่า พิธีกรต้องเป็นหนูเท่านั้น?”

แม่ต่งยิ้มกว้าง "นั่นแสดงว่าพวกเขาชื่นชอบลูกไง!"

"มันแปลกเกินไปค่ะ” ต่งซานซานพูดพลางก้มหน้าก้มตาเก็บสัมภาระ "แต่...ถึงแปลกยังไงหนูก็ต้องไป ถ้าหนูพลาดโอกาสนี้ หนูคงต้องโดดตึกแน่ๆ !"

แม่ต่งกุลีกุจอเข้ามาช่วย "แม่ช่วยลูกเก็บของเอง"

ต่งซานซาน "พ่อแม่คะ หนูจะไปคุยกับพวกเขาที่เมืองหลวง ถ้าเป็นเรื่องล้อเล่นหนูก็แค่กลับมา ถึงยังไงระยะทางระหว่างมองโกเลียใน[2]กับเมืองหลวงก็ไม่ได้ไกลเท่าไร!"

พ่อต่งยิ้มอย่างเมตตา "ลูกไปทำในสิ่งที่ต้องทำ ไม่ต้องห่วงทางบ้านหรอก"

บน 3 ล่าง 5 เอาออก 2[3] ต่งซานซานก็เก็บกระเป๋าเสร็จเรียบร้อย สิ่งของส่วนใหญ่ของเธอยังคงคาอยู่ในกระเป๋า เพราะเธอไม่ได้รื้อของออกมามากนักตอนที่กลับมาบ้าน

"หนูไปแล้วนะคะ!" ต่งซานชานเป็นคนที่ทำงานรวดเร็วและเฉียบขาด เมื่อพูดจบจึงจากไปทันที

"เดินทางปลอดภัยนะ!"

"งานได้เรื่องยังไงโทรกลับมาบอกบ้างนะ!"

......

ตกบ่าย

ที่สถานีโทรทัศน์นครหลวง

ตอนเที่ยงจางเย่ทานอาหารที่สถานีก่อนกลับไป เหลือแต่หูเฟยและทีมงานที่ทำงานแข่งกับเวลาทุกนาที เพื่อจัดเตรียมรายการ จึงไม่มีใครนั่งว่างเลย

"ตัวเลือกของพิธีกรชายมีใครบ้าง?"

"อาจารย์หลี่เป็นไง?"

"เสี่ยวหลี่ไปสัมมนาต่างประเทศแล้วนี่นา?"

"แล้วอาจารย์หวีละ?"

"อาจารย์หวีติดรายการอื่นอยู่ ปลีกตัวมาไม่ได้ แถมอายุอาจารย์หวีก็มากเกินไป ไม่เหมาะ"

หูเฟย เสี่ยวหลวี่ และพวกอีกสองสามคนกำลังปรึกษากันอยู่ จู่ๆ เสี่ยวหวังจากแผนกบุคคลก็เดินเข้ามา โดยมีผู้หญิงแสนสวยขาเรียวยาวตามมายืนอยู่ข้างๆ

โหวเกอพอเห็นเธอปุ๊บ ดวงตาเขาพลันเป็นประกายวิบวับ! "คนนี้คือ?"

โหวตี้และต้าเฟยต่างหยุดงานในมืออย่างพร้อมใจมองมาที่เดียวเช่นกัน!

จริงๆ แล้วเพื่อนร่วมงานชายทุกคนในที่ทำงานนี้ ดูเหมือนจะรวมจุดสนใจไปที่เรือนร่างของสาวงามขายาว ...หรือมองแค่ขาเธอ

นี่คือเพื่อนเก่าอาจารย์จางเย่เหรอ?

ตัวจริงเธอดูดีกว่าในโทรทัศน์เสียอีก!

โดยเฉพาะขายาวคู่นั้น ช่างเรียวสวย! ไม่ใช่ไปต่อกระดูกขาเพิ่มขึ้นเองอีกท่อนหรอกนะ? นี่ใช่ไหมที่เรียกกันว่าเป็นตำนานของสัดส่วนที่ยอดเยี่ยมที่สุดของร่างกาย สัดส่วนหนึ่งต่อเก้า[4]!?

ชายหนุ่มที่มาจากแผนกบุคคลชี้ไปทางด้านข้าง ยิ้มกล่าวว่า "ผมจะแนะนำให้ทุกคนรู้จัก นี่คืออาจารย์ต่งซานซาน เธอได้เซ็นสัญญากับทางเราแล้ว ทางแผนกบุคคลกำลังดำเนินเรื่องอยู่ นับแต่นี้อาจารย์ต่งจะเป็นหนึ่งในทีมงานของสถานี พี่หู ผมเชิญคนมาให้พี่แล้ว พี่จัดการต่อเองนะ"

หูเฟยนำทีมปรบมือ

ต้าเฟย เสี่ยวหลวี่และพวกเขาทุกคนล้วนปรบมือต้อนรับกันเกรียวกราว

"ยินดีต้อนรับเพื่อนร่วมงานคนใหม่!"

"อาจารย์ซานซาน พวกเรากำลังรออยู่เลย"

"ยินดีต้อนรับเป็นอย่างยิ่ง!"

บรรยากาศของทีมงานใหม่ของหูเฟยดีมากทีเดียว นี่เป็นรูปแบบทีมที่เขาสร้างขึ้นมาเอง เขาไม่อนุญาตหรือส่งเสริมให้มีข้อขัดแย้งหรือกระทบกระทั่งระหว่างทีมงานด้วยกัน หูเฟยจะทำตัวเป็นตัวอย่างที่ดีเสมอ คอยดูแลลูกน้องทุกคนอย่างเต็มใจและเต็มที่ ในเวลาเดียวกันเขาก็ขอให้ทีมงานมีความสามัคคี ไม่ใช่ถือว่ามีชื่อเสียง หรือถือเป็นผู้อาวุโสแล้ววางมาด ไม่ยอมทำงาน เขาคิดว่าบรรยากาศที่ดีในทีมงาน จึงจะเป็นส่วนช่วยก่อให้เกิดรายการที่ดีได้!

จางเย่เคยอยู่ภายใต้การนำทีมตามสไตล์ของหูเฟยมาก่อน และรู้สึกประทับใจมาก ต่อให้เขาจะทำงานมาแล้วหลายที่ มีเรื่องกับผู้บริหารและองค์กรมามากก็ตาม ถึงขนาดมีหลายคนที่แตกหักไปเรียบร้อย ก็ยกเว้นแค่ที่นี่ ถึงแม้เขาจะลาออกจากช่อง BTV-วรรณศิลป์ไปแล้ว แต่ก็ยังมีไปมาหาสู่กับหูเฟยและทีมงาน สังเกตจากการที่โทรศัพท์หาเพียงกริ๊งเดียวจางเย่ก็รีบมาช่วยเหลือทันที

ต่งซานซานไม่รู้สึกประหม่าเลยสักนิด ไม่ว่าจะเป็นบุคลิกหรือการวางตัวที่ดูไม่เหมือนคนเพิ่งเข้าวงการแค่ปีเดียว “สวัสดีค่ะทุกคน ฉันมาใหม่ยังอ่อนประสบการณ์อยู่ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”

โหวเกอกล่าวทันที "ได้เลย ได้เลย!"

สมแล้วที่เป็นพี่น้องกัน โหวตี้ก็พูดในทำนองที่คล้ายคลึงกันทันที “พูดได้ดี พูดได้ดี!”

ชายหนุ่มฝ่ายบุคคลกล่าว “พี่หู ผมทำโอทีล่วงเวลาเพื่อคุณเลยนะ เรื่องที่พวกคุณวานมา ผมทำให้เสร็จแล้ว รายการออกอากาศเมื่อไรอย่าลืมเชิญผมด้วย ผมรอกินงานเลี้ยงแสดงความยินดีอยู่นะครับ”

หูเฟยตบไหล่เขาเหมือนเพื่อนสนิท "ได้ ขอบคุณมากนะอาหวัง"

"ไม่ต้องเกรงใจ ผมไปล่ะ ยังมีงานต้องทำต่อ” ชายหนุ่มหันกลับเดินออกไป

หูเฟยมองมายังต่งซานซาน ยื่นมือออกไปจับทักทายกับเธอ "ยินดีต้อนรับ ฉันหูเฟย เป็นทั้งผู้ผลิตและผู้กำกับของรายการ ‘เซียนเกะเป๊ะเนื้อ’ "

ต่งซานซานยิ้มแย้มกล่าวว่า "สวัสดีค่ะหัวหน้า"

หูเฟยยิ้มพลางกล่าวว่า "อย่าเรียกแบบนั้นเลย เรียกพี่หูหรือเหล่าหูดีกว่า มานี่สิ ฉันจะแนะนำให้เธอรู้จัก นี่เสี่ยวหลวี่ นี่ต้าเฟย ..."

เธอทำความรู้จักไปทีละคนตามลำดับ

เสร็จจากการแนะนำ หูเฟยกล่าวว่า "อาจารย์ซานซาน เราจะเริ่มถ่ายทำรายการในวันพรุ่งนี้อย่างเป็นทางการ แต่เรื่องสคริปต์ของเธอ ฉันยังไม่มีแผนอะไรเลย แล้วก็ยังไม่ได้ร่างออกมาด้วย เพราะว่าแนวคิดรูปแบบของรายการเพิ่งจะกำหนดออกมาเมื่อเช้า สคริปต์ของพิธีกรก็เลย... วันหลังละกัน ฉันค่อยหาคนเขียนให้"

ทว่า ต่งซานซานเข้าสู่สภาวะพร้อมทำงานเต็มที่ "เขียนตอนนี้จะทันหรือคะ? ขอรายละเอียดและขอบเขตความต้องการของการดำเนินรายการให้ฉันได้ไหมคะ ฉันจะลองเขียนดูค่ะ"

หูเฟยตอบตกลง "ได้ งั้นคราวนี้ลำบากเธอหน่อย ไว้ฉันจะขอยืมคนเขียนบทจากทีมงานอื่นมา แล้วค่อยปรึกษาเธอพร้อมกับตัวพิธีกรชายที่ตอนนี้ยังไม่รู้เป็นใครละกัน"

ต่งซานซานกระพริบตา "ขอยืมคน? คนเขียนบทของรายการลาออกหรือคะ?"

เสี่ยวหลวี่ซึ่งอยู่ด้านโน้นกล่าวยิ้มๆ "ไม่ใช่ลาออกหรอก เพียงแต่ทีมงานเราตอนที่อยู่ช่องวรรณศิลป์น่ะ ไม่เคยมีคนเขียนบทระดับมืออาชีพอยู่เลย!"

ไม่ใช่มั้ง?

ไม่มีสคริปต์?

แล้วทำรายการกันยังไงเนี่ย?

มองออกเลยว่าต่งซานซานไม่มีทางเข้าใจ เสี่ยวหลวี่หัวเราะพรืดพูดว่า "เพราะเมื่อก่อนไม่ต้องใช้น่ะสิ พวกเราเคยมีพิธีกรคนหนึ่งที่ไม่เคยต้องการสคริปต์!"

====================

[1] 七七八八 เจ็ดๆ แปดๆ เป็นสำนวน หมายถึง จับความได้พอสมควร

[2] มองโกเลียใน เป็นเขตปกครองตนเอง มีลักษณะพื้นที่แคบยาวพาดตามชายแดนภาคเหนือของจีน กั้นระหว่างจีนกับประเทศมองโกเลียและรัสเซีย

[3] 三下五除二 บน 3 ล่าง 5 เอาออก 2 คือ สูตรคิดเลขเร็วของการใช้ลูกคิดในสมัยโบราณ เป็นสำนวน หมายถึง ใช้เวลาแป๊บเดียว

[4] 九头身 สัดส่วนหนึ่งต่อเก้า เป็นสัดส่วนที่สมบูรณ์แบบที่สุดของความสูงของร่างกาย ก็คือศีรษะจะมีความยาวเป็นหนึ่งส่วนของความสูงทั้งหมดของร่างกาย ซึ่งนับเป็น 9 ส่วนนั่นเอง

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*