0788

บทที่ 788 : ที่นี่มันอะไรกันเนี่ย?

____________________________

สุดสัปดาห์ผ่านไปอย่างไม่มีอะไร

วันจันทร์ ตอนเช้า

พ่อกำลังจัดกระเป๋าให้เฉินเฉิน ใส่ตำราที่ต้องใช้สำหรับวิชาเรียนในวันนี้ลงไป

แม่ทำอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ดูเวลาก็เหลือไม่มาก จึงเปิดประตูห้องนอนเข้าไปเตรียมจะเรียกให้จางเย่ตื่นมากินข้าว

“ลูกเอ๊ย กินข้าวได้แล้ว!” แม่พูดเสียงดัง

ปรากฏพอเข้าห้องไปก็พบว่าจางเย่ตื่นแล้วเรียบร้อย

จางเย่ที่กำลังขีด ๆ เขียน ๆ เอกสารกองหนึ่งอยู่ ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา “รู้แล้วแม่”

แม่ถามอย่างแปลกใจ “ไฮ้ ทำไมอยู่ ๆ ถึงขยันขนาดนี้เนี่ย? เป็นแบบนี้มาทั้งสุดสัปดาห์เลยนะ เช้ามายังไม่ทันปลุกก็ตื่นแล้ว พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกแล้วหรือยังไง? วัน ๆ เอาแต่เขียนอะไรน่ะ? แกถูกดองอยู่ไม่ใช่รึ? ยุ่งอะไรนักหนา?”

จางเย่บอก “ผมย้ายตำแหน่งแล้วน่ะครับ”

“ไอ้ช่องสารคดี CCTV น่ะหรือ?” แม่เบ้ปาก

จางเย่พยักหน้า “ใช่สิ ดังนั้นก็เลยเขียนแผนรายการอยู่นี่ ใช้เวลาไปทั้งสุดสัปดาห์ เกือบจะเสร็จหมดแล้วล่ะ”

แม่ส่งเสียงฮึมฮัมในลำคอ แล้วว่า “ไอ้ช่องซากสารคดีนั่นน่ะนะ? ตอนนี้ขนาดรายการวาไรตี้ยังย่ำแย่ แทบไม่มีผู้ชมแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงรายการสารคดีเลย มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละถึงจะดู!”

จางเย่ “......”

“รีบไปกินข้าวได้แล้ว” แม่หันหลังเดินออกไป

จางเย่กลอกตา “พอเถอะ พูดไปแม่ก็ไม่เข้าใจ!”

แม่กล่าวกำชับ “กินเสร็จแล้วพาเฉินเฉินไปส่งที่โรงเรียนก่อนด้วยล่ะ”

“รู้แล้วน่า” จางเย่ตอบรับ

การย้ายงานของจางเย่ในครั้งนี้ พ่อกับแม่ไม่ได้ใส่ใจนัก คนในทีมของจางเย่ก็ไหลตามเขาไป และสังคมโลกก็ไม่ได้สนใจอะไร ดูเหมือนว่าจะมีจางเย่เพียงคนเดียวที่ฮึกเหิมต่อสู้อยู่ตรงนั้น

หลังจากส่งเฉินเฉินที่โรงเรียนเสร็จแล้ว จางเย่ก็แวะซื้อหนังสือพิมพ์จากร้านค้าข้างโรงเรียนสาธิตประถมมาสองฉบับ ใช่แล้ว ในหนังสือพิมพ์ไม่ได้ตีพิมพ์ข่าวที่เขาย้ายไปช่องสารคดี แต่ดันไปอยู่ในคอลัมน์บันเทิงหัวข้อซุบซิบดารา ซึ่งเป็นเพียงข้อความเล็ก ๆ ไม่ได้สะดุดตานัก หน้าคอลัมน์บันเทิงเต็มไปด้วยข่าวซุบซิบหลายหลากของดาราคนอื่น ๆ เป็นต้นว่า สงสัยคนนั้นจะท้อง สงสัยคนนี้จะสร้างกระแสโปรโมท และอื่น ๆ อีกมากมาย ในวงการบันเทิงแต่ละวันบ้างมีเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ปะปนกันอยู่เต็มไปหมด ข่าวคราวของจางเย่จึงไม่ได้เป็นสาระสำคัญ

เมื่อเลื่อนดูโทรศัพท์มือถือ ในอินเทอร์เน็ตมีบางคนพูดคุยกัน

“จางเย่ย้ายไปแล้วเหรอ?”

“โอ๊ย ก็เหมือนเดิมนั่นแหละ!”

“ก็ใช่ คาดว่า CCTV1 คงจะรับมือกับอาจารย์จางไม่ไหวแล้ว เลยย้ายเขาไปไว้ช่องอื่น แต่ก็ยังแช่แข็งอยู่ อย่าหวังว่าปีนี้อาจารย์จางจะได้ออกทีวีอีกเลย เฮ้อ”

“ช่องสารคดีก็ถ่ายทำได้นะ!”

“พรืด เมนต์บนละเมอรึไง?”

“ช่องสารคดี ไอ้ที่ถ่ายทำออกมานายดูด้วย?”

“เชี่* ก็จริง”

“อาจารย์จางเป็นศิลปินมากความสามารถ นายจะให้เขาไปถ่ายสารคดีเนี่ยนะ? อย่าว่าแต่ที่นั่นจะให้เขาถ่ายเลย ถึงจะให้ถ่าย อาจารย์จางคงทำเป็นหรอก! ถึงจะทำเป็น ใครจะมาดูสารคดีกันล่ะ? ดังนั้นตั้งแต่ที่ CCTV1 จนย้ายไปช่องสารคดี CCTV มันจะมีอะไรแตกต่างได้เหรอ? ถ้าเราหวังจะเห็นอาจารย์จางสร้างรายการอื่นที่เรตติ้งระดับเดียวกันกับ ‘เดอะวอยซ์’ ออกมาอีกครั้งล่ะก็ ยังไงก็ต้องรอปีหน้านู่นแหละ รอเขาหมดสัญญากับ CCTV ลูกเดียว”

ชาวเน็ตเองก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก ต่างไม่มีอะไรให้ต้องจริงจังด้วย

ดังนั้น จางเย่จึงหัวเราะออกมานิด ๆ

…………….

CCTV

จางเย่ขึ้นลิฟต์แล้วตรงไปที่ออฟฟิศเดิม สวีอีเผิงไม่อยู่ มีแต่เฉินเหยี่ยกับคนของเขาที่กำลังง่วนอยู่กับรายการใหม่ ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ตรงกันข้ามกับคนในทีมของจางเย่ ที่กำลังเก็บกวาดของและเอกสารบนโต๊ะตนเอง ส่วนใหญ่สีหน้าค่อนข้างเฉยชา สำหรับพวกเขา การย้ายงานในครั้งนี้ไม่ใช่การเลื่อนขั้น จึงไม่อาจดีใจอะไรได้

“ผู้กำกับจาง อรุณสวัสดิ์ค่ะ” ฮาฉีฉีส่งเสียงทักทายอย่างไร้อารมณ์

จางเย่พยักหน้า “เก็บของเสร็จแล้วหรือ?”

ฮาฉีฉีตอบรับ “งั้นพวกเราไปที่ช่องสิบสี่ก่อนนะคะ?”

เสี่ยวหวังถาม “ผู้กำกับจางให้ฉันช่วยเก็บของไหมคะ?”

“ไปต้องหรอก พวกคุณไปกันก่อนเถอะ เดี๋ยวผมเก็บของเสร็จแล้วจะตามไป” จางเย่หมุนไปยังห้องทำงานของตนเอง ไล่เก็บของเก็บเอกสารอย่างดี เขาไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องสิ่งของของเขา ดังนั้นจึงไม่ยอมให้คนอื่นมาช่วย หลังจากเก็บเสร็จหมดเรียบร้อย จางเย่มองดูห้องทำงานของตนเองในช่วงหลายเดือนมานี้เป็นครั้งสุดท้าย ที่ไม่หลงเหลือความผูกพันอะไรอีก ก่อนก้าวยาว ๆ ออกจากออฟฟิศไป

คนของทีม ‘ออกมาเต้น’ เห็นแล้ว ต่างพากันถอนหายใจอย่างโล่งอก

“ในที่สุดก็ไปเสียที!”

“นั่นสิ ไปเสียได้สักที!”

“เฮ้อ คราวนี้ค่อยสงบหน่อย ไม่มีคนคอยก่อกวนเราแล้ว”

“ ‘เดอะวอยซ์’ เป็นอดีตไปนานแล้ว ต่อไปนี้นะ คอยดู ‘ออกมาเต้น’ ของพวกเราบ้างเถอะ!”

“ผู้กำกับเฉิน ใกล้จะได้กำหนดวันออดิชั่นรอบแรกแล้ว เวทีก็เอาเวที ‘เดอะวอยซ์’ มาปรับเปลี่ยนนิด ๆ หน่อย ๆ เลยไม่ได้ใช้เวลามากเท่าไร เบื้องบนให้เวลาอัดรายการพวกเราสองเดือน งั้นก็ออกอากาศอย่างเป็นทางการเดือนธันวาคมสินะครับ?”

“ถูกต้อง เวลาไม่เร่งเท่าไร ทุกคนพยายามหน่อยนะ!”

“รับทราบ!”

“ได้เลย!”

“วางใจเถอะครับ!”

ขณะที่ยืนอยู่หน้าประตูลิฟต์ จางเย่ทันได้ยินเสียงพูดคุยดังตามมาข้างหลังด้วย ในที่สุดฉันก็ไป? เฉินเหยี่ย พวกนายไร้เดียงสากันไปแล้ว! ฉันไม่ได้ไปไหนสักหน่อย ฮ่า ๆ ต้องบอกว่าจางเย่กลับมาอีกแล้วถึงจะถูก! รายการพวกนายจะฉายเดือนธันวา? ก็ได้ ถึงตอนนั้นเราจะได้มีโอกาสเจอกันอีก!

ลิฟต์มาแล้ว

จางเย่ก้าวเข้าลิฟต์ แล้วมุ่งหน้าขึ้นชั้นบน

ช่องสารคดี CCTV เป็นแผนกที่ตั้งขึ้นมาใหม่เมื่อสองปีก่อน สถานที่ทำงานของช่องสิบสี่อยู่ชั้นค่อนข้างสูง แม้ว่าจางเย่จะเคยได้ยินเรื่องราวทางนั้นมาบ้าง แต่ก็ยังไม่เคยไปเห็นด้วยตาตัวเองมาก่อน และไม่เคยไปที่นั่นด้วย เขารู้ดีว่าเรื่องบางเรื่องก็ไม่อาจได้ดั่งใจตนเองเสมอไป ซึ่งช่วยไม่ได้ และบางเรื่องก็ต้องรอดูสถานการณ์จริงว่าจะเป็นอย่างไรกันอีกที อย่างเช่น สภาพแวดล้อมในแผนกช่องสิบสี่ แรงงานคน เครื่องมืออุปกรณ์ ล้วนแล้วแต่เกี่ยวข้องเป็นมือเป็นเท้าของจางเย่โดยตรง ดังนั้น จางเย่จึงเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ปรากฏว่าเมื่อมาถึงสถานที่ทำงานใหม่ จางเย่ก็ได้แต่ตะลึงตาค้าง!

เพราะสภาพของที่ทำงานใหม่นี้ การตกแต่งออฟฟิศดูจะผ่านไปไม่นาน มองไปแล้วตกแต่งได้ไม่เลว โต๊ะเก้าอี้กข้าวของยังคงใหม่ บนชั้นนี้มีออฟฟิศหน่วยงานแยกอยู่ด้วยกันสามหน่วย แต่มีออฟฟิศใหญ่แห่งหนึ่งที่ว่างอยู่ ประตูกระจกใสถูกคล้องโซ่กุญแจ ข้างในเต็มไปด้วยฝุ่น อีกสองออฟฟิศดูเหมือนจะแยกเป็นสองแผนก จางเย่เห็นฮาฉีฉี จางจั่วและคนอื่น ๆ จากออฟฟิศข้างหน้า จึงเดินเข้าไป

สิ่งที่ทำให้เขาตาค้างก็คือภาพที่ได้เห็นเมื่อเดินเข้าไป

สตาฟของช่องสิบสี่ที่ออฟฟิศนี้ มีกันประมาณยี่สิบคน คอมพิวเตอร์ของทุกคนล้วนเปิดอยู่แทบจะไม่เว้น ภาพในหน้าจอทั้งหมดคือหน้าเกม!

มีทั้งเกมต่อสู้!

เกมออนไลน์!

‘Plants VS. Zombies’ ก็มา!

คนพวกนี้กระตือรือร้นกันใหญ่ ต่างกำลังดึงฮาฉีฉี จางจั่ว อู่อี้ และคนอื่น ๆ ไปคุยกันโขมงโฉงเฉง!

ถงฟู่กล่าวอย่างตื่นเต้น “ผู้กำกับฮา ได้ยินชื่อเสียงพวกคุณมานานแล้ว!”

หวงตันตัน “ยินดีต้อนรับ ขอต้อนรับอย่างอบอุ่น!”

อีกคนหนึ่งที่ค่อนข้างอายุเยาว์กล่าว “ผอ.เหยียนยังไม่มา พวกคุณนั่งตามสบายเถอะ หาที่นั่งตามใจเลย คอมพิวเตอร์ตัวไหนดีพวกคุณก็นั่งตรงนั้นได้ ไอ้หยา ในที่สุดก็ได้พวกคุณมาล่ะ!”

ด้านข้างมีคนหนุ่มคนหนึ่งวิ่งพรวดพราดเข้ามาอีก “นั่นสิ ตอนที่ได้เห็นประกาศเมื่อวันศุกร์นั่น ได้รู้ว่าพวกคุณจะมา ทุกคนก็ตื่นเต้นกันใหญ่เลย จากนี้ทุกคนก็จะกลายเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว มีอะไรไม่ต้องเกรงใจนะ!”

ถงฟู่กล่าวขึ้นทันที “พวกนายอย่ามัวแต่สุภาพอยู่เลย ไปทำธุระก่อนไป!”

คนหนุ่มคนนั้นพยักหน้าหงึก ๆ “ใช่ ๆๆ ธุระด่วน!”

ในขณะที่ฮาฉีฉี จางจั่วและคนอื่น ๆ กำลังคิดว่าพวกเขามีธุระด่วนอะไรอยากพูดนั่นเอง ปรากฏว่าพนักงานหญิง หวงตันตันก็กล่าวขึ้น “พวกคุณเล่น ‘ตะลุยสงคราม’ กันรึเปล่า? ในคอมพิวเตอร์มีดาวน์โหลดไว้ให้ทุกคนหมดแล้ว แค่ลงทะเบียนก็พอ เข้าเซิร์ฟสิบนะ ฟาร์มมอนอัพเลเวลกัน!”

ถงฟู่เสริม “เกมนี้แจ่มมาก ตั้งทีมเลย!”

“ไหน ๆ ทุกวันก็ไม่มีงานอะไรอยู่แล้ว ทุกคนมาตีมอนกัน!”

“เรายังขาดอาชีพหมออยู่หนึ่ง ใครจะเป็น?”

“มือปืนก็ขาดว่ะ ติดแหงกอยู่ด่านนี้มาหลายวันแล้วเนี่ย!”

“อย่าเสียงดังสิ เกมออนไลน์อะไรกัน ลองมาเล่น ‘Plants VS. Zombies’ สิสุดยอด!”

“ฉิ*หาย ไอ้เวรนี่ไม่เล่นกับพวกเราแล้วว่ะ เร็ว! ใครก็ได้มาเติมสักคนซิ ไพ่นกกระจอกสามขา มาเลยพี่น้อง สามคนรวมหัวเลย!”

ฮาฉีฉี “......”

จางจั่ว “......”

อู่อี้ “......”

จางเย่ก็ตะลึง!

บัดซบ!

ที่นี่แม่*มันอะไรกันโว้ย!

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

>>> ประกาศนับจากวันนี้ไปจะลงรางวัลจากกิจกรรมเดือนที่แล้วทั้งสิ้น 18 ตอน ตั้งแต่วันที่ 20 ก.ค. - 6 ส.ค. (18 วัน) ขอบคุณรีด ๆ ผู้น่ารักทุกคนที่ร่วมทุบกรุเรารังโจรรองเท้าแดงแตกอีกแล้ว > . ^ <<<