1055

บทที่ 1055 : โจ๊กเกอร์ร้องเพลงเด็ก?

วันศุกร์

เป็นวันอัดรายการ

พอถึงรุ่งเช้า บนอินเทอร์เน็ตก็มีข่าวทั้งจริงทั้งปลอมว่อนไปทั่ว

‘จางเย่ซวย โดนแบนอีกครั้ง!’

‘ทีมรายการเดอะแมสก์ซิงเกอร์ถูกตรวจสอบ!’

‘เดอะแมสก์ซิงเกอร์จะหยุดออกอากาศ?’

‘ประกาศนโยบายใหม่ ตัดเพลงเนื้อหารุนแรงทั้งหมด!’

‘เดอะแมสก์ซิงเกอร์ตกที่นั่งลำบากแล้ว!’

‘กระทรวงวัฒนธรรมกำหนดแนวทางปฏิบัติรายการเพลงวาไรตี้ : พัฒนาเพลงแนวบวก ต่อต้านงานดนตรีแนวลบ’

‘SARFT (สมาคมสื่อฯ) ยังคงเงียบกริบ!’

ชาวเน็ตต่างกังวลใจ

“จะหยุดฉายจริงเหรอ?”

“ไม่มีทางหรอก นี่ต้องเป็นข่าวปลอมแน่”

“รายการใหญ่ขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าบอกให้หยุดแล้วจะหยุดได้นะ!”

“แต่ว่าเกิดเรื่องที่เดอะแมสก์ซิงเกอร์นะ เรื่องนี้ยังไงก็ไม่แน่หรอก!”

“ได้ข่าวว่าพวกนักร้องโดนเรียกคุยส่วนตัวเลยนะ!”

“เห็นเวยป๋อของหลีอวี้หรือยัง? เพลงก่อนที่เขาร้องว่าแม่บอกว่าชีวิตเขาไร้ความหวังอะไรนั่น แล้วยังเพลงเกลียดเธอจริงๆ นั่นอีก ปรากฏว่าตอนนี้ออกมากล่าวขอโทษแล้ว ยังบอกอีกว่าพร้อมทุ่มเทสนับสนุนนโยบายของเบื้องบนเต็มที่ ต่อไปนี้จะทำผลงานไปในทางสร้างสรรค์เท่านั้น ”

“ไอ้หลีอวี้นี่มันน่าโมโหชะมัด!”

“ทำไงได้ล่ะ ก็เหตุการณ์เป็นอย่างนี้”

“ไม่รู้ว่าวันนี้เดอะแมสก์ซิงเกอร์จะยังอัดเทปได้ตามปกติรึเปล่า!”

“นั่นสิ ต้องกระทบนักร้องเยอะมากแน่!”

“ดูเหมือนโจ๊กเกอร์ก็ถูกตำหนิไปด้วย!”

“ดอกไม้ต้องฝนกับไม้ใกล้ฝั่งก็โดนเหมือนกัน พวกเธอเคยร้องเพลงรักบนเวทีเลยดูเหมือนจะเกินขอบเขตไป”

“มันใช่เรื่องที่ไหนวะ!”

ตลอดสองวัน บนอินเทอร์เน็ตเอาแต่พูดคุยเรื่องนี้ไม่มีหยุด ผู้คนต่างลุ้นระทึก กลัวว่ารายการเดอะแมสก์ซิงเกอร์จะโดนหยุดออกอากาศไปจริงๆ

……

ในช่วงเช้า

ที่ภูเขาปาเป่า บริเวณสุสาน

หานฉีโทรมาเป็นครั้งที่สามแล้ว

“อาจารย์โจ๊กเกอร์คะ คุณยังไม่ถึงอีกเหรอคะ?”

“ผมมีธุระน่ะ จะไปสายหน่อย”

“ฉันช่วยจับฉลากแทนคุณแล้ว วันนี้คุณออกไปร้องเป็นคิวที่หกค่ะ”

“โอเค ขอบคุณ”

วางสายเสร็จ จางเย่ในชุดสีดำทั้งตัวก็ทอดสายตาพลางเดินไปข้างหน้า

วันนี้ตอนลืมตาตื่นเช้ามา ไม่รู้ทำไม จางเย่พลันนึกอยากมาที่นี่ อยากมาหา มาคุยกับเหล่าเว่ยโดยไม่มีเหตุผล ดังนั้นเขาจึงมาที่แห่งนี้

บริเวณข้างหน้ามีนักข่าวและตากล้องยืนอยู่

เมื่อจางเย่มองไปก็จำได้ นั่นเป็นคนจากช่องข่าว CCTV เขาเคยเจอหน้าผู้ประกาศข่าวคนนั้นอยู่ครั้งหนึ่ง เมื่อเห็นดังนี้ จางเย่จึงไม่ได้เดินเข้าไป แต่เลือกยืนมองอยู่ไกลๆ ในมุมที่ไม่เตะตาคน

บนป้ายหลุมศพของเหล่าเว่ย นอกจากจะมีภาพเหมือนแล้ว ยังมีตัวอักษรสลักอยู่แถวหนึ่ง—บางคนดำรงอยู่กลับตายแล้ว บางคนตายแล้วยังดำรงอยู่ นี่คือบทกวีที่จางเย่เคยท่องเมื่อครั้งงานศพของคุณพ่อเว่ย หลังจากที่เหล่าเว่ยล่วงลับไป บทกวีวรรคนี้ถูกจารึกไว้บนป้ายหลุมศพเพื่อน้อมส่งดวงวิญญาณของเขาไปสู่โลกหน้า

ที่หน้าหลุมศพ นอกจากนักข่าวกับตากล้องแล้ว ยังมีนักเรียนจำนวนยี่สิบถึงสามสิบคนยืนอยู่เป็นกลุ่มใหญ่

“คุณพ่อ!”

“คุณพ่อเว่ยคะ!”

“ฮือ พวกเราคิดถึงคุณพ่อค่ะ!”

“คุณพ่อเว่ย ตอนนี้พวกหนูสบายดี คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงพวกหนูนะคะ เกรดเทอมสองของหนูดีมากเลยค่ะ อาจารย์บอกว่าหนูต้องติดม.เป่ยต้าแน่ๆ อีกไม่กี่วันก็จะได้เวลาสอบเข้าแล้ว หนูจะขยันค่ะ จริงสิ ถงถงก็ติดโควตามหา’ลัยแล้วนะคะ เขาเป็นคนโปรดของคุณพ่อ เขาไม่ทำให้คุณพ่อผิดหวังเลยค่ะ!”

“คุณพ่อ กลับมาเถอะ!”

“พวกเราคิดถึงคุณพ่อ!”

บางคนพูดคุยกับป้ายหลุมศพ บางคนไม่เอ่ยถ้อยคำใด ทำเพียงกล้ำกลืนน้ำตาอย่างเงียบงัน

วันนี้เป็นวันเกิดของเหล่าเว่ย พวกเด็กๆ จึงซื้อของกันมามากมาย

นักข่าว CCTV ได้ยินคำพูดของพวกเด็กๆ ก็ผินหน้า ลอบเช็ดน้ำตาเงียบๆ “...และนั่น คือการรายงานจากเราค่ะ”

เสร็จสิ้น พวกเขาก็จัดการเก็บอุปกรณ์

คนของสถานีโทรทัศน์จากไปหมดแล้ว ไม่นานหลังจากนั้น พวกเด็กๆ ก็ทยอยกลับเช่นกัน

ตอนนี้เอง จางเย่ซึ่งหลบอยู่ห่างๆ จึงค่อยๆ ก้าวเดินมาหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าหลุมศพ คลี่ยิ้มทักทาย “สหายเก่า ผมมาเยี่ยม สบายดีไหม” เอ่ยจบ เขาก็ทรุดตัวลงนั่งยองๆ ยิ้มแย้มให้กับภาพเหมือนบนป้ายหลุมศพ “วันนี้ผมไม่ได้เอาอะไรติดมือมาด้วย แต่คิดว่าคุณก็คงไม่ว่าอะไรหรอก ดูสิ พวกเด็กๆ คิดถึงคุณขนาดไหน และยังมีประชาชนรำลึกถึงคุณกันอีกมากมาย ทั้งเผากงเต๊กทั้งซื้อของให้ คุณอยู่ที่โลกโน้นต้องสุขสบายดีแน่ๆ”

ทั่วบริเวณเงียบสงัดไร้สุ้มเสียง

มีเพียงเสียงของจางเย่พูดกับตนเองอย่างโดดเดี่ยว

“อิจฉาคุณจัง จริงๆ นะ ฮาฮา คุณไม่รู้หรอกว่าทุกวันนี้คุณโด่งดังแค่ไหน ผู้คนนับหมื่นนับถือ สืบชื่อเสียงไปตลอดชั่วตระกูล แต่ผมรู้นะว่าคุณไม่สนใจเรื่องพวกนี้หรอก คุณไม่เคยสนลาภยศชื่อเสียง ไม่เหมือนกับผม ดูผมตอนนี้สิ เทียบคุณไม่ติดเลย วันวันมีแต่คนด่าทอ เอาแต่กดผมลงต่ำ นั่นก็ขับไล่ไสส่ง จริงสิ ผมถูกแบนอีกแล้วนะ ตอนนี้ขนาดแค่ร้องเพลงเด็กก็ยังมีคนมามีชี้นิ้วสั่งผมเลย”

“สองวันมานี้ผมจิตตกมาก แต่ผมไม่กลัวคุณหัวเราะเยาะหรอก คุณว่าผมทุ่มเทชีวิตไปเพื่ออะไรกันนะ? ฮ่าๆ ตอนนี้ผมก็ไม่รู้แล้วเหมือนกัน! ช่วยปลอบผมหน่อยสิ บนสวรรค์คงไม่มีฝุ่นมลพิษแน่ๆ เลยใช่ไหม ใช่แน่ๆ แล้วก็ไม่มีรถติดด้วยล่ะสิ? ที่กว้างแบบนั้นคุณคงวิ่งเล่นได้อย่างอิสรเสรีเลยนะ ดีจัง แต่คุณดูผมนี่ ขนาดแค่พลิกตัวชูหัวขึ้น จะทำอะไรนิดหน่อยยังโดนคนบอกว่าอย่างนั้นไม่ดี อย่างนี้ไม่ได้ คุณว่ามันสนุกไหม? แม่งไม่สนุกเลยสักนิด! แต่ถึงอย่างนั้นผมก็จะเดินหน้าต่อไป ผมไม่เงียบเฉยแบบคุณหรอกนะ จะไปก็ไม่บอกลากันสักคำ”

“เหล่าเว่ย คุณว่าผมล้มเหลวไหม คนพวกนั้นต่างบอกว่าผมประสบความสำเร็จ แต่ทำไมผมถึงไม่รู้สึกแบบนั้นเลยล่ะ? คุณอย่าเพิ่งรำคาญผมนะเหล่าเว่ย คำพูดพวกนี้ผมก็พูดได้แค่กับคุณคนเดียว พอพูดออกมาแล้วผมถึงค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย อืม ต้องไปร้องเพลงแล้วล่ะ!”

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง เสียงมือถือดังขึ้นอีกครั้ง

ยังคงเป็นหานฉีที่โทรเข้ามา

แต่จางเย่ไม่รับสาย เขาโบกมือถือต่อหน้าหลุมศพพลางหัวเราะ “ดูสิ มีแต่เรื่องทั้งนั้น เขามาเร่งผมแล้ว เอาละ ได้มาบ่นกับคุณสักหน่อยก็พอใจแล้ว เดี๋ยวถ้ามีเวลาผมจะมาเยี่ยมใหม่นะ จริงสิ เรื่องเว่ยอิ่งลูกสาวคุณ ไม่ต้องกังวลนะ เธอสบายดี การงานก็ไม่เลว ก่อนหน้านี้ผมเคยให้เบอร์กับเธอไป เผื่อเธอมีอะไรต้องการให้ช่วย ผมย่อมต้องช่วยเต็มที่แน่ มีผมอยู่ คุณวางใจได้”

ชายหนุ่มยันกายขึ้น

จางเย่ก้าวเดินจากไป ก่อนหยุดเท้าอีกครั้ง หันกลับมามองเป็นครั้งสุดท้าย “ไปก่อนนะครับ”

……

ที่สถานี BTV

ณ ห้องอัดรายการ ‘เดอะแมสก์ซิงเกอร์’

รายการเริ่มอัดนานแล้ว มีนักร้องร้องจบไปสี่คนแล้ว

บนเวที หน้ากากวันเวลากำลังร้องเพลงอยู่

‘ไต้อ๋องสั่งข้าตระเวนเขา!’

‘จับเอาถังซัมจั๋งมาทำอาหาร!’

เขาเลือกร้องเพลงของจางเย่ที่เพิ่งฮิตไปไม่กี่วันก่อน

ส่วนหูเฟยกำลังร้อนใจ “โจ๊กเกอร์ยังไม่มาเหรอ?”

โหวเกอหันไปหาหานฉี “เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า?”

หานฉีเองก็ลนลานจะแย่แล้วเช่นกัน “น่าจะใกล้แล้วค่ะ น่าจะ!”

“เดี๋ยวจะถึงตาของเขาแล้วนะ” หูเฟยว่า “โทรไปตามเขาอีกทีสิ”

หานฉีกำลังจะกดโทรศัพท์ ก็พลันมีทีมงานวิ่งเข้ามาบอก “โจ๊กเกอร์มาแล้ว อยู่หลังเวทีแล้ว อัดรายการต่อตามปกติได้เลยครับ!”

หูเฟยพยักหน้า “ดี!”

หานฉีถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนหน้านี้โจ๊กเกอร์เป็นคนมาตรงเวลาเสมอและทำงานเป็นมืออาชีพมาก ไม่เคยมาสายเลยสักครั้ง ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้นกับเขา

หรือว่าเพราะการตรวจสอบในคราวนี้ทำให้เขาไม่รู้จะร้องเพลงอะไรดี?

จริงด้วย ว่าแต่เพลงแรกของโจ๊กเกอร์วันนี้เป็นเพลงอะไรนะ?

หานฉีรีบตรวจดูรายชื่อเพลง เมื่อเห็นเข้าก็ต้องตะลึงไป

หา?

ชื่อเพลงนี้ เป็นเพลงเด็กงั้นเหรอ?

นี่ก็เพลงเด็กอีกแล้ว?

แต่วันนี้มีคนร้องเพลงเด็กไปสามคนแล้วนะ!

หานฉีพลันบังเกิดความรู้สึกค่อนข้างผิดหวัง ระคนจนปัญญา!