1009
บทที่ 1009 : บทเพลงที่สองของโจ๊กเกอร์!
ที่หลังเวที
ในห้องรับรอง
จางเย่กลับมาแล้ว ทันทีที่เข้าห้องมาเขาก็หันไปถาม “น้ำ?”
หานฉีชะงัก “คะ?”
จางเย่ทำท่าขอน้ำดื่ม
หานฉีจึงเข้าใจ รีบไปหยิบน้ำมาขวดหนึ่งทันที
จางเย่ดื่มเสร็จก็ไม่พูดไม่จาอะไร
หานฉี “อาจารย์คะ เพลงต่อไป คุณจะ…”
จางเย่ส่ายหน้า ชี้ไปที่คอของตน จากนั้นก็โบกมือ เป็นเชิงบอกว่าตอนนี้ตนพูดไม่ได้ ความจริงก็ใช่ว่าจะไม่มีเสียง เพียงแต่เขาอยากจะพักให้เสียงฟื้นคืนสักหน่อย พอร้องเพลง ‘โอเปรา’ นั่นจบ คอของเขาก็แทบถึงขีดจำกัดแล้ว ถ้าให้ร้องอีกรอบ ก็ไม่แน่ว่าเขาจะร้องออกไหม ความจริงการใช้เสียงหลบอย่างนี้เหนื่อยมาก ทำให้ทั้งจมูกและคอตีบได้ ยิ่งกว่านั้นยังอยู่ในช่วงที่เขาเพิ่งทรงตัวจากอาการเจ็บป่วยสาหัสมาด้วย
หานฉีเข้าใจแล้ว และรู้สึกเป็นกังวล “งั้นเพลงต่อไปคุณจะทำยังไงล่ะคะ?”
จางเย่ยิ้ม ชูนิ้วหัวแม่โป้ง เป็นสัญญาณบอกให้เธอวางใจ
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com