0206
บทที่ 206 : ปรับระดับความยากของเกม!
บนท้องฟ้า
ท้องฟ้าสีคราม เมฆลอยใกล้เสียจนราวกับจะเอื้อมมือถึง
ต่งซานซานเอนตัวนอนหลับไปเรียบร้อย
จางเย่หรี่ตามองออกไปนอกหน้าต่าง ในใจรู้สึกโศกเศร้า นี่คือบ้านเกิดเมืองนอนที่เขาอยู่มามากกว่ายี่สิบปี คราวนี้ต้องจากไปแล้ว แต่ต่อให้รู้สึกไม่อยากไปแค่ไหนแล้วยังไงล่ะ? เส้นทางของดารานั้นถูกลิขิตให้โดดเดี่ยว ยิ่งสูงยิ่งหนาว ยิ่งสูงยิ่งหนาวนัก!
ผ่านมามากกว่าครึ่งทางแล้ว
แอร์โฮสเตสเข็นรถที่บรรทุกเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ เป็นไปตามที่ที่นั่งชั้นประหยัดควรจะได้
จางเย่ไม่ปล่อยให้แอร์โฮสเตสรบกวนต่งซานซาน เขารู้ดีว่าดาวมหา’ลัยคนนี้กำลังอ่อนเพลีย ดังนั้นเขาจึงขอน้ำผลไม้มาแก้วหนึ่งวางไว้บนโต๊ะของเขา แล้วขอโค้กอีกหนึ่งแก้วสำหรับตนเองเพื่อดื่มแก้กระหาย
น่าเบื่อจริงๆ
เขาควรจะทำอะไรรอดีเนี่ย?
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com