1057
บทที่ 1057 : เพื่อศักดิ์ศรี!
ความต้องการนี้ มากไปงั้นหรือ
ดอกไม้ต้องฝนนิ่งเงียบ!
ไม้ใกล้ฝั่งสะท้านใจ!
บรรดาแขกรับเชิญต่างเงียบกริบ!
บทเพลงร้องจบ โจ๊กเกอร์ผ่อนลมหายใจ โค้งให้ผู้ชมครั้งหนึ่ง จากนั้นก็หันหลังไปสงบสติอารมณ์ ความผิดหวัง ความเกรี้ยวกราด ทั้งหมดนั้นราวกับถูกกรีดเขียนไว้เต็มแผ่นหลังของเขา!
ผู้ชมเหมือนถูกระเบิดปาใส่!
ในสายตาและโสตสดับของพวกเขา เสียงร้องและบทเพลงของโจ๊กเกอร์นี้ไม่ได้หรูหรางดงามเลยแม้แต่น้อย บทเพลงนี้ราวกับไม่มีทั้งการไต่เสียงขึ้นสูง หรือเทคนิคการเล่นตัวโน้ตอะไรทั้งสิ้น แม้แต่สไตล์ หรือบรรยากาศบนเวทีเขาก็ไม่ใส่ใจ เพียงแต่ยืนนิ่งอยู่บนเวทีอย่างนั้น บรรยายเรื่องราวด้วยความสงบ บอกเล่าเรื่องราวของตัวเขาเอง!
อานุภาพของบทเพลงนี้รุนแรงนัก!
เสียงสะท้อนของมันหนักหน่วงมหาศาล!
…..
—‘ฉันคือนกน้อยน้อยตัวหนึ่ง’
มีผู้ชมที่คิดไปถึงประสบการณ์ของตนเอง แล้วร้องไห้!
มีผู้ชมที่หวนนึกถึงหลายสิ่งที่เคยเผชิญ แล้วกำหมัดแน่นด้วยความโกรธเกรี้ยว!
เวลานี้ เสียงปรบมือและเสียงคำรามกึกก้อง!
“สุดยอด!”
“โจ๊กเกอร์สุดยอด!”
“เยี่ยมจริงๆ! ร้องได้ยอดเยี่ยมมาก!”
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com