0714
บทที่ 714 : พบอู๋เจ๋อชิง
__________________________________
สุดสัปดาห์
ยามเช้า
ในอินเทอร์เน็ตเต็มไปด้วยเสียงโห่ร้องกันวุ่นวาย ขณะที่คนต้นเรื่องอย่างจางเย่กลับนอนตื่นสายสบายใจเฉิบอยู่บ้าน อาจเพราะช่วงนี้เหนื่อยมาหลายวัน คนที่ปกติไม่ค่อยกรนอย่างเขายังกรนดังออกมา ผ้าห่มถูกดึงมากอด น้ำลายไหลแหมะลงบนหมอน ช่างเป็นท่านอนที่ไม่ได้ดูน่ารักเอาเสียเลย
ประตูห้องนอนเปิดออก
แม่เดินเข้ามา “เย่น้อย”
“อือ?” จางเย่งึมงำตอบ
แม่ “ลุกมากินข้าวได้แล้ว”
จางเย่พลิกตัวนอนตะแคงขด “ไม่กินแล้ว จะนอน”
แม่ “ซื้ออาหารเช้ามาพร้อมแล้ว มีน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋”
“วันนี้ผมไม่ได้กะเตรียมตัวตื่นเช้าอ่ะ ง่วงมากเลย ข้าวเที่ยงค่อยมาเรียกผมนะแม่” จางเย่ตอบเสียงงัวเงีย
พ่อที่อยู่ห้องข้างนอกได้ยิน กล่าว “เมื่อคืนบอกเองนี่ว่าวันนี้จะไปเดินเล่นเป็นเพื่อนแม่ที่ห้างไม่ใช่รึ ลูกเองก็ไม่ได้หยุดกลับมาพักที่บ้านได้ง่ายๆ สักหน่อย เลิกนอนได้แล้ว”
จางเย่โอดครวญ “พ่อ ผมลุกไม่ไหวจริงๆ เหนื่อยอ่า”
เฉินเฉินเดินดุ่มๆ เข้ามาในห้องนอน มองมาบนเตียง “จางเย่ จอมขี้เกียจ”
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com