0352
บทที่ 352 : สุ่ยเหลียนเยว่คือคุณใช่ไหม!
_________________________________________________________________
ใต้แสงจันทร์สุกสว่าง
บริเวณประตูเสวียนอู่ ระบุให้ชัดเจนคือใกล้ๆ เจียวฉางโข่ว
จางเย่หาที่นั่งบนขั้นบันไดหน้าธนาคารแล้วนั่งลง เขาวิ่งจนเหนื่อยหอบหมดเรี่ยวแรงจะวิ่งอีกต่อไป ได้แต่ทรุดนั่งหอบหายใจแรงจัดอย่างไม่สนใจว่าจะเหลือมาดความเป็นครูหรือไม่ ทั้งที่ก่อนหน้านี้พอมือถือดังก็มัวยืนแชทอยู่ตั้งนานไหว
คนเหนื่อย
แต่ใจไม่เหนื่อย เพราะมีคนงามมาชวนคุย
จางเย่พิมพ์ข้อความไปหา : วันนี้อากาศดีนะ แสงจันทร์ก็สวยด้วย
สุ่ยเหลียนเยว่ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว : อืม ถึงได้ไม่รีบกลับบ้านไง
จางเย่ลองปาหินถามทาง : บ้านเจ๊ก็อยู่แถวนี้เหรอ?
สุ่ยเหลียนเยว่ : ไม่ได้อยู่แถวนี้ ก็ไกลพอสมควร นายวิ่งเสร็จแล้ว?
จางเย่ : วิ่งเหนื่อยจนไม่อยากวิ่งแล้วอ่ะ แถมกลับบ้านก็ไม่มีอะไรทำ เลยมาหาที่นั่งคุยกับเจ๊แถวนี้ จะว่าไปมีวาสนาแบบนี้ไม่ง่ายนะ มีผู้คนมากมายในอินเทอร์เน็ตตั้งขนาดไหน แต่เราสองคนก็ยังมาพบกันได้
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com