0177
บทที่ 176 : ตำรวจไม่กล้าจับจางเย่!
ห้านาทีต่อมา
ฝูงชนในหอพิธีต่างแยกย้ายกันไป
หวังสุ่ยซินนอนพะงาบอยู่กับพื้นจมูกช้ำหน้าบวมไปหมด บนใบหน้าและร่างกายเต็มไปด้วยรอยรองเท้า นอนกรีดร้องโอดโอยอยู่ตรงนั้น!
“ผู้อำนวยการ!”
“หัวหน้า!”
“ผู้อำนวยการหวัง!”
“ไอ้หยา! ท่านเป็นยังไงบ้าง? ยังโอเคอยู่รึเปล่า?”
เลขาของหวังสุ่ยซินและเจ้าหน้าที่สถานีฯ คนอื่นๆ ที่อยู่ใกล้ๆ รีบกรูเข้ามา สองคนพยายามหิ้วปีกเขาลุกขึ้น อีกคนตรวจสอบดูว่ามีอาการบาดเจ็บตรงไหนบ้าง ยังดีที่ไม่มีกระดูกส่วนไหนแตกหัก
มีแค่แผลฟกช้ำเขียวบ้างม่วงบ้างตามร่างกาย ซึ่งทั้งหมดเกิดจากการถูกรองเท้าเตะใส่ แม้จะไม่มีกระดูกหัก แต่บาดแผลเหล่านี้มากพอที่จะทำให้หวังสุ่ยซินเจ็บปวดทรมานไม่น้อยทีเดียว เขาเป็นถึงผู้บริหารสถานีโทรทัศน์ตำแหน่งใหญ่โต ไหนเลยจะเคยถูบทุบตีมากมายขนาดนี้? ประกอบกับที่ทุกวันนั่งอยู่ในสำนักงานไม่ได้ออกกำลังกาย จึงเป็นธรรมดาที่ร่างกายจะอ่อนแอกว่าคนทั่วไป ทำให้ตอนนี้ลุกไม่ขึ้นแล้ว!
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com