0946
บทที่ 946: บุคคลที่ทั้งยุทธภพพูดถึงแล้วต้องหน้าถอดสี!
วันนี้
ที่ไหนสักแห่ง
ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่งของกองทัพ
ยามเช้า เข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิแล้วทว่าอุณหภูมิกลับไม่ได้อุ่นขึ้นสักเท่าไหร่ ท้องฟ้ามีฝนโปรยปรายลงมาเล็กน้อย จางเย่กางร่มคันหนึ่ง ใส่แว่นกันแดดเดินเข้ามาโรงพยาบาล หลังหุบร่ม จางเย่ก็หยิบกำไลออกมาจากกระเป๋า อีกทางหนึ่งก็หาห้องผู้ป่วยของเหราอ้ายหมิ่นพบแล้ว
แต่ยังไม่ทันได้เข้าไป ก็ได้ยินเสียงพูดคุยดังออกมา
"คุณเหรา คุณยังออกจากโรงพยาบาลไม่ได้นะครับ!"
"ทำไมถึงยังไม่ได้ล่ะ?"
"ยังมีการตรวจอีกสองสามอย่างที่ยังไม่ได้ทำ แล้วก็ยังเหลือยาที่ต้องกินอีกสองตัวด้วย"
"คุณอย่ามามัวพูดกับฉันเลย คุณรีบออกบิลค่าใช้จ่ายมาเร็วเข้า ตอนบ่ายฉันจะไปแล้ว แล้วก็นะ อาหารโรงพยาบาลนี่มันอะไรกัน ขุดขึ้นมาจากท่อระบายน้ำเรอะ? รีบๆ เปลี่ยนพ่อครัวซะนะ"
"คุณยังลงจากเตียงไม่ได้นะ!"
"ฉันหายดีแล้ว"
"คุณสลบไปกี่วันรู้บ้างไหม ตอนนี้คุณไม่มีแรงหรอก ต้องได้รับการรักษา!"
"ฉันไม่มีแรงงั้นรึ?"
ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างแตกกระจาย!
ฟังดูเหมือนของถูกทุบจนแตก!
"เอ่อ"
"ศิษย์พี่"
"เชื่อฟังคุณหมอเถอะนะ!"
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com