0348
บทที่ 348 : ลงหนังสือพิมพ์ประชาชนรายวัน!
________________________________________________________
‘เขาไม่นึกเสียใจในเดือนปีที่เสียไป
ทั้งไม่นึกละอายในสิ่งที่ไม่สำเร็จ’
ถ้อยคำสั้นๆ เหล่านี้ไม่ใช่บทกวี ทั้งไม่ใช่บทความอะไรด้วย คล้ายเป็นแค่ประโยคที่พูดกันปกติทั่วไป ทว่าเมื่อจางเย่โพสต์ในเวยป๋อของตนเอง เหล่าผู้คนที่เมื่อครู่ยังมาเย้าแหย่หยามหยันจางเย่กลับไม่พูดอะไรอีกต่อไป ต่างตกตะลึงพรึงเพริดกันไปหมด!
ต้องเป็นคนแบบไหนกันถึงจะเขียนออกมาอย่างนี้ได้?
ต้องเป็นคนแบบไหนกันถึงจะมีอารมณ์เช่นนี้ได้?
ทุกคนที่ได้เห็นโพสต์ใหม่ของจางเย่อดรู้สึกนับถืออย่างสุดใจไม่ได้ พวกเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ทั้งไม่รู้ว่ามีอะไรจะพูดได้อีก!
"ฮ่าๆ พูดได้ดี!"
"คำพูดอาจารย์จางดั่งปลายปากกาของมหากวี!"
"นี่แหละคือพรสวรรค์! นี่แหละ!"
"ไม่ว่าจะเป็นอะไรออกมาจากปากของจางเย่ ล้วนแต่ประทับใจผู้คนกันทั้งนั้น!"
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com