0174
บทที่ 173 : บทกวีจากลูกสาวบรรณาธิการเว่ย!
________________________________________________
หอพิธีศพ
งานพิธีศพเริ่มต้นขึ้นแล้ว
ภายในเต็มไปด้วยความหดหู่และเสียงร้องไห้โดยเฉพาะจากเด็กๆ กลุ่มนั้น ตั้งแต่พิธีเริ่มจนจบเสียงสะอื้นไม่ได้หยุดลงเลย ทำให้เสี่ยวหลวี่และพวกพนักงานสาวคนอื่นๆ ต้องหลั่งน้ำตาอีกครั้ง
"คุณพ่อเว่ย!"
"ทำไมท่านถึงไปแล้วล่ะ!"
"คุณพ่อเว่ยกลับมา!"
"ผมเคยพูดไว้ว่าโตขึ้นจะตอบแทนบุญคุณท่าน! ทำไมล่ะ! ฮือๆๆ! ทำไมแม้แต่โอกาสตอบแทนบุญคุณสักนิดท่านยังไม่ให้ผม!"
"คุณพ่อเว่ย!"
"คุณพ่ออย่าไป!"
สถานการณ์สับสนวุ่นวาย
หลายคนวางดอกไม้ หลายคนเข้าแถวเคารพศพ และอีกหลายคนฟุบตัวลงร้องไห้บนร่างของบรรณาธิการเว่ย เป็นตายไม่ยอมจากไป
จางเย่มองดูบรรณาธิการเว่ยที่ทอดร่างอย่างสงบทางด้านนั้น ในใจเขานึกโทษตัวเองอย่างหนัก หากว่าวันนั้นเขาอยู่ช่วยบรรณาธิการเว่ยทำโอที หากว่าเขาไม่กลับบ้าน ไม่แน่ว่าตอนที่โรคหัวใจของบรรณาธิการเว่ยกำเริบ เขาน่าจะยังพอช่วยเหลืออะไรได้บ้าง คนอาจจะถูกกู้ชีพกลับมาได้ แต่ว่า...
……
"เริ่มถ่ายทอดสด!"
"กล้อง! รีบจับภาพ!"
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com