0838
บทที่ 838 : จะไปเป็นรองศาสตราจารย์มหาวิทยาลัยสื่อสารมวลชนแล้ว?
วันอาทิตย์อันขมุกขมัว
เปิดหน้าต่างยามเช้า ข้างนอกเต็มไปด้วยหมอกควัน
จางเย่ได้กลิ่นมลพิษนั้นแล้วก็สำลักออกมาสองที หันกลับไปถาม : “แม่ ผ้าปิดปากผมล่ะ? ช่วยหาที ผมมีธุระทั้งวัน ต้องออกไปข้างนอก”
แม่ตอบ : “ฉันก็ลืมแล้วว่าเอาไปวางไว้ไหน”
“หาให้หน่อยนะ” จางเย่ว่า
“โตป่านนี้แล้ว จะใส่ผ้าปิดปากอะไรอีก” แม่บ่น
“มลพิษไง” จางเย่พูดอย่างจนปัญญา : “อย่าไปเชื่อข่าวบอกว่าเป็นหมอกเมืองหลวงอะไรนั่น มันไม่ใช่หมอก แต่เป็นฝุ่นควันทั้งนั้น แม่กับพ่อออกนอกบ้านใส่ผ้าปิดปากกันด้วย จำเป็นนะ” พูดพลาง หันไปมองเฉินเฉินตัวน้อยที่เดินสะลึมสะลือเพิ่งตื่นจากห้องมา “เธอก็เหมือนกัน ได้ยินไหม?”
เฉินเฉินเบ้ปาก “จางเย่ นายจุกจิกจัง”
แม่พูดอย่างฮึดฮัด : “อาของหนูเขาจู้จี้เนอะ”
จางเย่ : “...”
พ่อเอ่ย : “เชื่อลูกเถอะ ตอนนี้อากาศมันไม่ดี”
“ดูสิ ต้องแบบพ่อนี่แหละที่มีความระมัดระวังสมเป็นสมาชิกของพรรค!” จางเย่ว่า
สวมผ้าปิดปากกับแว่นตาดำเสร็จ จางเย่จึงขับรถ มุ่งหน้าไปยังมหาวิทยาลัยสื่อสารมวลชน
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com