0058
บทที่ 57 : โทสะของจางเย่ ‘ลำนำทำนองวารี’!
ในเหล่าผู้ชม
หวังเสียวเหม่ยที่กำลังกดโทรศัพท์ของเธอมือเป็นระวิงถามขึ้น “นายต่อเน็ตได้ไหม?”
จางเย่ไม่แน่ใจว่าเธอถามเขาหรือเปล่า แต่ก็ตอบไป “อ่า ไม่มีสัญญาณเลยครับ”
“ไม่มีเนตแล้วนายจะโพสต์กลอนได้ยังไง?” หวังเสียวเหม่ยปรายตามองเขา
จางเย่กะพริบตาปริบๆ “คุณรู้ได้ไงครับว่าผมจะร่วมประกวดบทกวี?”
หวังเสียวเหม่ยตอบตามจริง “ด้วยนิสัยอย่างนาย จะไม่มีทางกล้ำกลืนศักดิ์ศรีลงไปแน่ ‘เห็นท่านหรือไม่เห็น ตัวท่านยังสถิต ไม่ยินดีไม่ยินร้าย’ ฉันไม่คิดว่านายจะทนมันได้จริงๆ หรอกนะ”
จางเย่รู้สึกอายที่โดนรู้ทัน แต่มันก็จริงที่เขาไม่สามารถยกโทษให้ได้
“นายอยากให้ฉันถามดูรอบๆ ว่ามือถือใครพอจะต่อเน็ตได้บ้างให้ไหม? จะได้ยืมมันให้เลยน่ะ?” หวังเสียวเหม่ยเสนอ
จางเย่ตอบว่า “ไม่จำเป็นหรอกครับ ถ้าผมอยากจะโพสต์ ผมจะออกไปข้างนอกเอง แต่ว่าผมยังไม่ได้คิดกลอนน่ะ อาจารย์เสียวเหม่ย คุณมีอะไรรึเปล่าครับ?”
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com