1089
บทที่ 1089 : ร้องสามเพลงรวด!
“ผู้กำกับจาง!”
“คุณจะทำอะไรน่ะ?”
“ร้องไม่ได้หรอกค่ะ จริงๆ นะคะ!”
“ฝนตกหนักเกินไป จะร้องยังไง?”
“คุณบ้าไปแล้วหรือครับ?”
“อาจารย์จาง คุณคงจะไม่ทำแบบนั้นจริงๆ หรอกใช่…”
พวกคนที่อยู่หลังเวทีพยายามโน้มน้าวเขา
แต่เมื่อเห็นจางเย่คว้ากีตาร์โปร่งที่วางอยู่ไป ทีมรายการ พวกนักร้อง และแขกรับเชิญต่างมีท่าทางไม่อยากจะเชื่อ พวกเขาทราบดีว่าจางเย่คิดจะขึ้นไปแสดงต่อจริงๆ ท่ามกลางสภาพอากาศลมแรงเช่นนี้ ฝนตกหนักเช่นนี้ เขาคิดจะขึ้นไปร้องเพลงบนเวทีจริงๆ!
นายคิดอะไรของนาย?
ทำไมกัน?
แต่จางเย่ไม่พูดไม่จากับใคร เดินดุ่มขึ้นเวทีไปจัดแจงขยับขาตั้งไมโครโฟนอยู่ครู่ เขาเปียกชุ่มไปหมดทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังขยับนิ้ว ดีดกีตาร์โปร่งในมือ!
ท่ามกลางลมฝน เสียงดนตรีของจางเย่ดังสะท้อนขึ้น!
เพียงเนื้อร้องประโยคแรก ก็พาให้คนทั้งหมดตกตะลึง!
ฉันคิดอะไรของฉันน่ะหรือ?
ไม่คิดอะไรทั้งนั้นแหละ!
เขาแผดเสียง
“ในใจของฉัน เคยมีหนึ่งความฝันใฝ่”
“ให้เสียงเพลงพาเธอลืมเลือนสิ้นความเจ็บปวดร้าว”
“ดวงดาวพราวพร่าง ใครเล่าวีรบุรุษแท้”
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com