0962
บทที่ 962 : ลูกน้องเกิดเรื่องแล้ว!
คืนนั้น
เวลาสองทุ่มกว่า จางเย่เพิ่งกลับถึงบ้าน
แม่ถาม "ไปทำอะไรมาถึงได้กลับดึกขนาดนี้น่ะ?"
"พาเพื่อนไปเที่ยวเล่นน่ะ" จางเย่เหนื่อยจนไม่อยากขยับตัวแล้ว "ทั้งกู้กง ประตูเฉียนเหมิน อี้เหอหยวน ไปจนครบหมดเลย ขอน้ำกินหน่อยสิแม่"
แม่ส่งแก้วน้ำให้ "ใครน่ะ?"
"เป็นเพื่อนมาจากต่างถิ่นน่ะ" จางเย่ไม่พูดมากความ
วันนี้ทั้งวันเขาไม่ได้ทำอะไรเลย ได้แต่พาศิษย์น้องที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้คนนี้เที่ยวชมเมืองหลวง อยากผลักไสไปก็ผลักไสไม่ได้ บิดามารดาของอีกฝ่ายล้วนลาจากโลกไปแล้ว ทั้งยังดั้นด้นมาหาตนเองที่เมืองหลวงอันไกลแสนไกล ต่อมายังนับญาติกับตนอีก พออ้าปากทีก็ ‘ศิษย์พี่’ ไม่หยุด ให้ทิ้งอีกฝ่ายไว้โดยไม่สนใจ จางเย่ก็รู้สึกละอายใจ อย่างไรสายมวยไทเก๊กนี้ ความจริงก็เหลือแต่พวกเขาสองคนแล้วจริงๆ
พ่อลดเสียงทีวีลง มองมาทางบุตรชายก่อนเอ่ย "ก่อนหน้านี้ไปเที่ยวเล่นอยู่เกือบเดือน กลับมาแล้วทำไมไม่ทำงานทำการ?"
จางเย่รับคำ "พรุ่งนี้ผมจะไปทำงานแล้วครับ"
แม่ก็เร่ง "ชื่อเสียงเธอไม่ขยับเลยนะ"
"เหรอครับ?" หลายวันนี้จางเย่ไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com