บทที่ ความฝันของ ฟางซิ่ว
ในความฝันของเขา เขากลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่แหวกว่ายอยู่ในแม่น้ำแห่งกาลเวลา
มีคำกล่าวว่ามนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตสามมิติที่อาศัยอยู่ในจักรวาลสี่มิติ สิ่งมีชีวิตสามมิติแต่ละตัวคือเม็ดทรายในแม่น้ำสายยาว และสามารถไหลลงมาพร้อมกับแม่น้ำในมิติเวลาเท่านั้น และเขาเป็นปลาในแม่น้ำ เขาสามารถว่ายตามน้ำ ล่องทวนน้ำ และแม้กระทั่งกระโดดออกจากแม่น้ำแห่งกาลเวลาได้ เขาเป็นสัตว์มิติสูงที่กระโดดออกมาจากข้อจำกัดของมิติเวลา
แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเปลี่ยนอัตราการไหลของแม่น้ำแห่งกาลเวลาที่ยาวไกลได้ และเขาไม่สามารถปล่อยให้แม่น้ำสายยาวไหลย้อนกลับได้ แต่เขาสามารถปล่อยให้ตัวเองผ่านกาลเวลาได้อย่างอิสระ กระโดดออกจากพันธนาการแห่งกาลเวลา ความรู้สึกนี้สดชื่นจริงๆ
แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเปลี่ยนอัตราการไหลของแม่น้ำแห่งกาลเวลาที่ยาวไกลได้ และเขาไม่สามารถปล่อยให้แม่น้ำสายยาวไหลย้อนกลับได้ แต่เขาสามารถปล่อยให้ตัวเองผ่านกาลเวลาได้อย่างอิสระ กระโดดออกจากพันธนาการแห่งกาลเวลา ความรู้สึกนี้สดชื่นจริงๆ
"ฉันคือพระเจ้า!"
จากนั้นเขาก็ตื่นขึ้น
ฟางซิ่วล้างหน้า สวมแว่นตา และมองตัวเองในกระจก นี่คือชายหนุ่มรูปร่างผอมสูงในวัยยี่สิบต้นๆ ไม่มีอะไรพิเศษยกเว้นว่าผมสั้นและตรง ใช่.
คางของฟางซิ่วยังเต็มไปด้วยหยดน้ำและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย: "ทำไมคุณถึงฝันแปลก ๆ แบบนี้"
ชื่อของ ฟางซิ่ว กบ่าวขานไว้ว่ามันค่อนข้างโชคร้าย และมันสื่ิอถึงความตาย แต่สิ่งที่ ฟางซิ่วไม่คาดคิดก็คือจากวันนี้ไป ชีวิตของเขาอยู่บนเส้นทางแห่งความตาย
หลังจากที่ ฟางซิ่ว ซักผ้าเสร็จแล้ว เขาก็มองไปที่ปฏิทินถาวรบนผนัง มันเป็นเวลา 08:23 น. เขาเช่าชั้นหนึ่ง ชั้นล่างสุดเป็นโรงจอดรถ ประตูเปิดออกและต้องใช้บันได ออกจากอาคารอพาร์ตเมนต์และเริ่มต้นวันที่วุ่นวายและงานของเขา
อย่างไรก็ตาม ฟางซิ่ว ที่เพิ่งเดินออกจากประตูมา กลับไม่พบตัวเองยืนอยู่เหนือบันได และยืนขึ้นด้วยสายตาที่ไม่แยแสสายตาคู่หนึ่งมองไปที่ ฟางซิ่ว ที่กำลังจะออกมา
เขาสวมฮู้ดสีดำ และสวมแบบเดียวกับเวลาซื้อกลับบ้าน เขาถือขวานยกเท้าขึ้นและกระโดดขึ้นไปบนหน้าต่างมุมทางเดิน ท่าทางททะมัดทะแมงเหมือนนักกีฬาดำน้ำมืออาชีพ
เขาถือขวานไฟในมือขวา ใบขวานมีขนาดใหญ่มากและรูปร่างดูโค้งเล็กน้อย ว่ากันว่าสิ่งนี้มีพื้นฐานมาจากกลไกของมนุษย์ที่บาร์บาราสร้างขึ้น และอีกฝ่ายหยิบมันมาจากทางเดิน
เขาเหยียดมือตรงและหลับตา ราวกับรู้สึกถึงลม และราวกับว่าเขากำลังจะบิน เข่าของเขางอเล็กน้อย และเท้าของเขาแตะที่ขอบหน้าต่างข้างใต้
"หนึ่ง!"
"สอง!"
"สาม!"
ฟางซิ่ว เดินออกจากทางเดินและก้าวออกจากอาคารอพาร์ตเมนต์ อีกฝ่ายเหมือนดูนาฬิกาจับเวลา เขากระโจนลงมาจากท้องฟ้ด้วยพลังมหาศาล ง้างขวานทุบหัวของฟางซิ่ว
วิธีนี้ค่อนข้างโหดร้าย ขวานหักหัวของมันและฝังอยู่ในนั้น ฟางซิ่วคุกเข่าลงโดยไม่มีการตอบสนองใดๆ
ฆาตกรดึงขวานออกมา ทันใดนั้น ของเหลวในสมองและเลือดก็กระเด็นออกมา เมื่อร่างของ ฟางซิ่ว ล้มลงกับพื้น ฉันสงสัยว่าเป็นเพราะยังไม่ตายหรือเพราะเส้นประสาทกำลังกระตุก เหมือนกุ้งก้ามกรามที่กำลังจะตาย มันดูแย่มาก
"เกิดอะไรขึ้น ฉันตายแล้วเหรอ?" ใบหน้าของ ฟางซิ่ว อยู่กับพื้นคอนกรีต ม่านตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความกลัว ทุกสิ่งที่เขาเห็นด้วยตาเปลี่ยนเป็นหมอกควัน และในที่สุดเขาก็ตกอยู่ในความมืด
"ติ๊ก!"
เสียงนี้ดูเหมือนจะเป็นหยดน้ำในโลก ทำลายพื้นที่และระเบียบทั้งหมด สร้างคลื่นที่ไม่มีที่สิ้นสุดจากแม่น้ำแห่งเวลาและอวกาศที่ยาวไกล มือในจินตนาการที่มองไม่เห็นคว้าสติและจิตวิญญาณของ ฟางซิ่ว
ไม่มีวิสัยทัศน์ นี่เป็นมุมมองที่แปลกและลึกลับของโลก โลกทั้งใบ ตึกสูง โลก ทุกสิ่งทุกอย่างถูกเปลี่ยนเป็นกริดและเส้น
จากนั้นทุกสิ่งทุกอย่าวพร่ามัวและโลกทั้งใบก็กลายเป็นสีขาวบริสุทธิ์ซึ่งเป็นเส้นกริด
ฟางซิ่วเห็นนาฬิกาพกสีเงินห้อยลงมาจากท้องฟ้า นาฬิกาสีเงินนั้นสวยงามและงดงาม เต็มไปด้วยสไตล์ที่สง่างามแบบคลาสสิก แต่ได้ครอบครองพื้นที่การมองเห็นทั้งหมดอย่างมหาศาล แม้แต่ฟางซิ่วตัวใหญ่ก็มองไม่เห็นมันทั้งหมด ข้างหน้ามัน เรือนเล็ก ๆ ก็เหมือนเม็ดทรายที่ลอยอยู่ข้างหน้ามัน โลกสีขาวทั้งหมดเหลือเพียงฟางซิ่ว และนาฬิกาขนาดใหญ่นี้
มุมเปิดด้านในสามารถมองเห็นได้ว่าประกอบด้วยเฟืองขนาดเล็กและหนาแน่นจำนวนนับไม่ถ้วน และมีสัญลักษณ์พิเศษจำนวนนับไม่ถ้วนสลักอยู่บนนั้น
"ติ๊ก!"
เมื่อ ฟางซิ่ว มองไปที่มัน ในที่สุดเข็มวินาทีของนาฬิกาก็เริ่มหมุน และเฟืองที่อยู่กับที่ก็ทำงานเหมือนปฏิกิริยาลูกโซ่
"ติ๊ก!ติ๊ก!ติ๊ก!" เข็มวินาทีของการพิมพ์กลวงหมุนเร็วขึ้นเรื่อยๆ ใกล้กับภาพติดตา ขับให้เข็มนาทีหมุนพร้อมกันอย่างรุนแรง
"ดิงดอง!"
ในที่สุดก็ส่งเสียงเหมือนระฆังปลุก บ่งบอกว่าถึงเวลาแล้ว
ในขณะนี้ Fang Xiu ลืมตาขึ้นและตื่นขึ้นมาอีกครั้ง
ฟางซิ่วมองตัวเองในกระจก มือข้างหนึ่งถือถ้วยล้างจานและอีกข้างถือแปรงสีฟัน ทันใดนั้นกแปรงสีฟัน็สั่นและถ้วยตกลงบนพื้นพร้อมกัน
"อะไรห่า?"
ฟาง ซิ่ว เงยหน้าขึ้นอย่างมึนงงและมองไปที่ปฏิทินถาวร เวลาคือ 8.11น.
แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจสถานการณ์ แต่สัญชาตญาณของ ฟางซิ่วและทุกสิ่งที่เขาเห็นก่อนหน้านี้บอกเขาว่าเขาควรจะย้อนกลับไปเมื่อสิบกว่านาทีที่แล้ว และในขณะนี้ที่ด้านนอกของอาคารอพาร์ตเมนต์ มีผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังเตรียมที่จะฆ่าตัวตาย
ความเจ็บปวดจากขวานที่เจาะกะโหลก และความสิ้นหวังในการเผชิญหน้ากับความตาย ยังคงฝังลึกอยู่ในจิตใจของฟางซิ่ว ฟางซิ่วไม่รู้ว่าทำไมอีกฝ่ายถึงอยากฆ่าตัวตาย แต่ฟางซิ่วรู้ว่าเขาจะไม่มีวันเป็นแบบนั้น อย่าลืมปล่อยให้อีกฝ่ายได้ลิ้มรสความรู้สึกของเขา
"ผู้ชายคนนั้นน่าจะกระโดดลงมาจากหน้าต่างตรงมุมบันไดบนชั้นสอง และเขายังต้องอยู่ที่นั่น!"
"นี่คือการฆาตกรรมที่วางแผนไว้ล่วงหน้า!"
ฟางซิ่วรีบเข้าไปในครัวด้วยความโกรธ หยิบมีดปอกผลไม้ขึ้นมา และตัดสินใจขึ้นไปชั้นบนเพื่อฆ่าไอ้สารเลว เขาเพิ่งโจมตีตัวเอง คราวนี้ได้เวลาเปลี่ยนแปลงตัวเองและมอบความกลัวและความประหลาดใจให้กับเขา
ฟาง ซิ่ว โกรธมาก แต่ไม่ใช่เรื่องผลีผลาม แต่เขาไม่เชื่อ เขารู้ตำแหน่งและพฤติกรรมของอีกฝ่าย การแอบโจมตีอาจทำให้อีกฝ่ายล้มเหลวได้หรือไม่? นี่เป็นเพียงการดูถูกความแข็งแกร่งของเขา และเขาก็ไม่ได้นิ่งนอนใจมาตั้งแต่เด็ก
เขาผลักประตูอย่างระมัดระวัง เขย่งเท้าไปตามบันได และค่อยๆ เดินขึ้นจับราวบันได จากนั้นเงยศีรษะขึ้นและแอบสังเกตอีกฝ่ายที่นั่นและการเคลื่อนไหวของอีกฝ่าย
อย่างไรก็ตาม เมื่อ ฟางซิ่วเพิ่งเห็นอีกฝ่าย ฆาตกรก็พบร่องรอยของ ฟางซิ่ว แล้ว และเขาได้นั่งลงและเตรียมพร้อมแล้ว
ในที่สุดเขาก็เห็นว่าฆาตกรเป็นอย่างไร นี่คือชายสวมหมวกสีดำบนศีรษะและชุดเครื่องแบบสีแดง เมื่อ ฟางซิ่ว เห็นเขา อีกฝ่ายก็รีบลงมาแล้ว
ความเร็วนั้นเหลือเชื่อมาก ก้าวของเขาเร็วเหมือนกำลังบิน เขาไม่ได้รีบลงจากบันได แต่ปีนไปบนกำแพง และทุกย่างก้าวของเขาดูทำให้กำแพงดัง เพื่อเบี่ยงแรงโน้มถ่วง
สปีด อาฟเตอร์อิมเมจ เร็วปานสายฟ้าแลบ!
ยกมือขึ้น หมุนไปรอบๆ โบกขวาน สูดลมหายใจ!หนึ่งเฮือก
ขวานคมสั่นไหว และ ฟางซิ่ว ยังไม่ได้ตอบสนอง คมขวานของฝ่ายตรงข้ามได้ข้ามคอของ ฟางซิ่วแล้ว มันเหลือเชื่อและทรงพลัง มันเฉือนเนื้อโดยตรงไปถึงกระดูกสันหลังส่วนคอออก
ศีรษะของ ฟางซิ่ว ถูกตัดออกทั้งหมด หัวของเขาพลิกสองสามครั้งบนท้องฟ้า และกระแทกพื้นเหมือนลูกบอลเน่า เลือดที่ไหลออกมาจากคอของเขาเปรอะเปื้อนไปทั่วบันได
ความเร็ว พลัง ทักษะ และสติสัมปชัญญะ ท่าตุ้งติ้งอย่างลึกลับทำให้ฟางซิ่วรู้ว่าความล้มเหลวและความตายของเขาไม่ได้เกิดจากการลอบโจมตี ครั้งนี้พวกเขาแค่ส่งตัวเขาไปเผชิญหน้า
เขาถูกฆ่าด้วยความสามารถของเขาเอง ไม่สามารถพูดได้ว่าเขายอมทิ้งศีรษะของเขา
"ติ๊ก!"
ฉากเดิมปรากฏขึ้นอีกครั้ง สติสัมปชัญญะและวิญญาณดับลง โลกถูกจำลองเสมือน และโลกสีขาวล้วนเข้ามาพร้อมนาฬิกาสีเงินขนาดใหญ่ห้อยลงมา
ก็แค่ฉันไม่รู้ว่าทำไมครั้งนี้ ในโลกสีขาวล้วน เบื้องล่างเต็มไปด้วยชั้นสีดำ แม้แต่นาฬิกาสีเงินก็มีสีเข้มขึ้น เมื่อเสียงระฆังดังขึ้นก็เป็นอันว่าจบ
ยังอยู่หน้ากระจกบานนั้น!
ยังถือแก้วกับแปรงสีฟันอยู่เลย!
ฟาง ซิ่ว โยนแก้วน้ำและแปรงสีฟันลงบนพื้นอย่างใจเย็น แล้วกลับไปที่โซฟาในห้องนั่งเล่น จุดบุหรี่อย่างเศร้าใจ หายใจเข้าลึกๆ แล้วบ้วนทิ้ง
เมฆมืดมัวและดวงตาของฉันมีความเศร้าโศกอยู่เรื่อย ๆ และความรู้สึกเสื่อมโทรมก็เปรียบได้กับพี่ชายที่เฉียบคม
แล้ว! เขารับโทรศัพท์!
"เฮ้! ตำรวจ?"
นาฬิกามีความวิจิตรงดงามและเหนือจินตนาการ เหนือตัวเคส เครื่องมือทั้งหมดที่สามารถใช้สำหรับจับเวลายังคงปรากฏอยู่และไม่แยแส นาฬิกา นาฬิกาแดด งานแกะสลักรั่ว ตราธูป นาฬิกาทราย นาฬิกาตะเกียงน้ำมัน นาฬิกาเทียน ฯลฯ ฟางซิ่วเคยเห็น คุณสามารถดูเครื่องมือจับเวลาทั้งหมดที่คุณรู้ ไม่รู้ รู้และไม่รู้
ฟาง ซิ่ว โยนแก้วน้ำและแปรงสีฟันลงบนพื้นอย่างใจเย็น แล้วกลับไปที่โซฟาในห้องนั่งเล่น จุดบุหรี่อย่างเศร้าใจ หายใจเข้าลึกๆ แล้วบ้วนทิ้ง
เมฆมืดมัวและดวงตาของฉันมีความเศร้าโศกอยู่เรื่อย ๆ และความรู้สึกเสื่อมโทรมก็เปรียบได้กับพี่ชายที่เฉียบคม
แล้ว! เขารับโทรศัพท์!
"เฮ้! ตำรวจ?"