ตอนที่ 39
"เรื่องทั้งหมดเกิดจากผม ให้มันจบที่ผมเถอะ"
วสวัตหันไปทางโก้ในขณะที่มือข้างหนึ่งยังกุมมือกานต์ไว้ สายตาคู่สวยกระจ่างใสเต็มไปด้วยแววขอโทษหากมั่นคงไร้แววลังเลอีกต่อไป
"โก้ ตอนที่เราเรียนด้วยกัน เรารักนายนะ นายเป็นคน ๆ แรกที่เรารู้สึกดีด้วย ถ้าตอนนั้นสังคมมันเปิดกว้างเหมือนตอนนี้ เราอาจจะกล้าบอกนายว่าเรารักนาย กล้าที่จะถามว่า นายคิดกับเรายังไง แต่เราก็ทำไม่ได้ จนตอนนี้ เราก็ยังไม่รู้เลยว่า นายคิดกับเรายังไงกันแน่ เราคิดว่า เรารักนายฝ่ายเดียวมาตลอด"
"เราก็รักนาย พัฒน์ แต่ตอนนั้นเราไม่กล้าบอกนายเท่านั้นเอง"
"ขอบคุณนะ โก้ ขอบคุณที่ทำให้เรารู้ว่า เราไม่ได้คิดไปฝ่ายเดียว ขอบคุณที่ทำให้เรามีความทรงจำที่ดีในชีวิต"
"ตั้งแต่นายไป เราตามหานายมาตลอด เรารอให้นายกลับมาหาเรา"
"เราขอโทษ เราไม่รู้เลย เราคิดว่า นายอยู่กับครอบครัวนาย แล้วนายคงลืมเราไปแล้วด้วยซ้ำ เรื่องของเรามันเกิดผิดเวลาจริง ๆ"
"เราผิดเอง ที่ตอนนั้นเราไม่กล้าบอกนาย"
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com