ตอนที่ 21
"ยังไม่กลับกันอีก"
วสวัตไม่นับแล้วว่า เป็นครั้งที่เท่าไหร่ที่แอบแง้มม่านหน้าต่างดูบ้านหลังเล็ก เมื่อเห็นไฟยังเปิดอยู่ เขาก็กลับไปนั่งที่โซฟา โทรทัศน์ยังคงฉายภาพแต่คนนั่งอยู่ไม่ได้รู้เลยว่าภาพในจอเป็นเช่นไร
"จะค้างเลยไหมเนี่ย"
ยิ่งนึกถึงเพื่อนกานต์คนที่ไม่ถูกตา เขายิ่งอยากจะเดินไปดูว่า ทำรายงานอะไรจนดึกขนาดนี้ ยิ่งพอมองโทรศัพท์แล้วไม่เห็นการเตือนว่ามีการติดต่อมาเลยไม่ว่าจะแอพพลิเคชั่นไหน เขายิ่งหงุดหงิด
"ไลน์ก็ไม่ส่งมา"
เขาวางโทรศัพท์ค่อนข้างแรง หากพอมือกระทบโซฟาเหมือนแรงกระแทกทำให้ฉุกคิด
"เราเป็นบ้าอะไรเนี่ย"
นานมากแล้วที่เขาไม่เคยหงุดหงิดแบบนี้เลย น่าจะตั้งแต่เลือกที่จะเป็นฝ่ายจากไปแล้วปิดกั้นตัวเองจากคนอื่นทั้งหมด แม้อายุจริงจะมากเท่าไหร่แต่ประสบการณ์ที่ได้เผชิญกลับน้อยเหลือเกิน หลังเรียนจบ เมื่อต้องแยกกับโก้และเผชิญหน้ากับปู่ของวีระ เขาจึงเก็บตัวอยู่คนเดียวเพื่อเลี่ยงหลบทุกปัญหา ยิ่งเมื่อได้ย้อนอายุคืนวัยครั้งแรก จากคนอายุสามสิบกลับมายี่สิบ เขาก็ยิ่งเก็บตัวหนักขึ้น ไม่ต้องการให้ใครสนใจจนผิดสังเกต
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com