ตอนที่ 17
"วัตมาพอดีเลย แม่ผมส่งของกินมาให้ เอาไว้ที่วัตเลยนะ"
กานต์หิ้วถุงที่เต็มไปด้วยหมูหยอง หมูแผ่น กุนเชียง เดินตามวสวัตไปที่บ้านหลังใหญ่
"ไม่เก็บไว้บ้างล่ะ เผื่อหิวตอนดึกจะได้กิน"
"ตอนเย็นผมก็ไปกินข้าวกับวัตอยู่แล้ว กินเยอะด้วย เอาไว้กับวัตนั่นแหละ แล้ววัตกินได้เลยนะ ไม่ต้องเก็บไว้ให้ผม"
ตอนนี้ กานต์มากินข้าวเย็นที่บ้านหลังใหญ่ตลอด เพราะเจ้าของบ้านเดินมาชวนทุกวันจนเขาเลิกเกรงใจแล้ว อีกทั้งยังติดใจรสชาติที่ถูกปาก ตอนแรกเขาก็บอกว่า ขอจ่ายค่าข้าวด้วย หากเจ้าของบ้านไม่รับ
"ผมไม่ได้ขายอาหารนะ คิดว่าอยู่ในค่าเช่าบ้านก็ได้"
"ค่าเช่าบ้านวัตไม่ได้แพงเลย แล้วผมมากินแทบทุกวัน ผมเกรงใจนะ"
"เกรงใจอะไร บอกแล้ว ยังไงผมก็ทำกับข้าว มีกานต์มากินเป็นเพื่อน ผมก็กินข้าวอร่อยขึ้น"
"ส่วนใหญ่ที่กินน่ะ ผมนะ วัตกินนิดเดียวเอง"
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com