1. หากพวกเรากำลังจะตายจบปรบมือพลัน แปะ แปะ

[ดวงดาวรหัส E – L.D.01506 ได้ทำการยกเลิก 'การคุ้มครองของ 'X@#!#@#' แล้ว']

[ทำการเปิดระบบยังชีพพื้นฐานให้แก่ทุกสิ่งมีชีวิต]

"อะไรละเนี่ย"

จู่ๆก็มีหน้าต่าง Loading ลอยขึ้นมากลางอากาศตรงหน้ากะทันหันระหว่างกำลังโซ้ยข้าวเที่ยงหลังจบคลาสหนักๆในยามเช้ามา พร้อมกับคำว่าชิบหายแล้วดังลั่นในหัว

"หยาบแล้วไหมล่ะ ซวยแล้ว" ผมสบถลั่นในทันทีรีบจ้วงข้าวในจานแล้วลุกไปจ่ายเงินแล้วเอ่ยเตือนป้าเจ้าของร้านไปเล็กน้อยแล้วรีบออกมาจากโรงอาหาร ตรงไปยังหอพักในทันที

ทำไมผมจึงร้อนรนขนาดนี้น่ะหรือ ไม่เอาน่าพวกคุณๆเองก็คงต้องเคยอ่านิยายแฟนตาซีมาบ้างแหละ ตอนนี้คือสถานการณ์ที่ว่านั่นไงล่ะ

คำถามคือตัวอะไรจะโผล่มาก่อนระหว่าง ซอมบี้กับ ก๊อบลิน

[ระบบพื้นฐาน Loading 50% ]

'ระบบ? ยอดเยี่ยมพอจะมีตัวช่วยบ้างละวะแต่ยังไม่ใช่เวลานี้'

แฮร่ กร้วมๆ

คิดยังไม่ทันจบดี เสียงแปลกๆก็ดังเข้ามาในโสตประสาทหู

เสียงที่แฟนๆเกมแนวซอมบี้น่าจะคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี พร้อมกับศพของเพื่อนร่วมมหาลัยหนึ่งนายที่กำลังโดนแทะอย่างสยดสยองอยู่หน้าหอพักของกระผมพอดิบพอดี

กรี้ดดดดดดดดดด!!!!! ว้ากกกกกกกก!!!!!

เข้าใจนะเพื่อนว่าตกใจ แต่สภาพนี้ร้องไปก็ไม่ได้ช่วยอะไรสิเฮ้ย ผมสบถด่านักศึกษาคนอื่นที่แหกปากเสียงดังในใจซึ่งหลังจากที่มันได้ยินเสียงร้องมันก็เงยหน้าขึ้นมามองตามเสียงเรียบร้อย

สลัดเอ้ยมันหันมาแล้วไง

ด้วยความที่มันกำลังขวางทางพอดีเข้าหอของผมพอดิบพอดี สมองของผมจึงประมวลผลด้วยความเร็วสูงสุด แล้วคว้าอิฐแต่งสวนหน้าหอพักแล้วขว้างสุดแรงใส่ช่วงลำตัวของซอมบี้ที่กำลังลุกด้วยท่าทางน่าขนลุกสุดขีด จนมันล้มลงไปอีกรอบ

จังหวะนี้ละวะไปก่อนละตัวใครตัวมันแล้ว

สับตีนหมาไปก่อนที่ไอ้อดีตเพื่อนร่วมมหาลัยที่กำลังตัวกระตุกจะลุกขึ้นมาเป็นตัวที่ 2 ใครขาแข็งก็ช่วยตัวเองไปแล้วกัน

แกร็ก ปัง!!!!!

ผมรีบลงกลอน ห้องล่ามโซ่ ปิดประตูและหน้าต่างพร้อมหาอะไรมาขวางให้เรียบร้อนก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความโลกอก

'ยังดีที่วิ่งมาทันก่อนที่จะชิบหายมากกว่านี้' ผมคิดก่อนที่จะเหลือบสายตามองออกหน้าต่างไปข้างนอก

ภาพหนังซอมบี้ที่เมื่อโดนกัดแล้วจะเพิ่มจะนวนขึ้นเรื่อยๆกำลังฉายสดๆให้เห็นแบบชัดเจนยิ่งกว่าดูจอทีวี 4k

[ระบบพื้นฐาน Loading 90% ]

[ระบบพื้นฐานติดตั้งเสร็จสิ้น]

'เยี่ยม เอาล่ะตอนนี้มีอะไรบ้าง'

"เปิดสเตตัส"

——————————————————————————————————————————————————

ชื่อ: สุริยะ อายุ: 22 อาชีพ: นักศึกษา

สถานะ: สุขภาพดี มานา : 2/10

[คุณลักษณะประจำตัว]

{แรร์} ผู้เตรียมพร้อม : คุณจะมีลางสังหรณ์ที่แม่นยำกว่าคนอื่นๆเล็กน้อย

{อีปิค} สงบนิ่ง : ลดอัตราความเครียดลงครึ่งหนึ่ง ลดความเสียหายจากการโจมตีทางจิต

{แรร์} อัฉริยะเทียม(บกพร่อง) : คุณจะเรียนรู้อะไรหลายๆอย่างได้ง่ายกว่าคนอื่นๆ ทว่าด้วยความบกพร่องจากบางสิ่ง ทำให้ถ้าไม่ใช้ทักษะบางอย่างนานๆจะหลงลืมไปและต้องเรียนรู้ใหม่อีกครั้ง

[สกิล]

เสริมพลังเฉพาะส่วน [Active] (ซุปเปอร์แรร์) Lv.1

เพิ่มความสามารถให้ส่วนใดๆในร่างกายให้ดีขึ้น ไม่ใช้มานา ไม่มีคูลดาวน์

[ฉายา]

ผู้ตื่นตัว : ได้รับความสามารถ สัมผัสอันตราย [Passive] ( Uncommon ) Lv. 2

สามารถรับรู้ถึงอันตรายต่างๆได้ในระยะไม่เกิน 10 เมตร

ผู้แสวงหาคำตอบ : ได้รับความสามารถ สังเกตการณ์ [Active] ( Uncommon ) Lv.1

เมื่อใช้งานจะมอบข้อมูลส่วนหนึ่งของสิ่งที่สังเกตการณ์ ใช้มานา 1 หน่วย คูลดาวน์ 5 วินาที

เปิดก่อนถามทีหลัง : ทุกๆการโจมตีแรกใส่ศัตรูจะทำความเสียหายได้เพิ่มขึ้นเล็กน้อย

——————————————————————————————————————————————————

"ไม่มีเลเวล ไม่บอกจำนวนเลือด ( Hp = Heath point ) แต่มีบอกมานา แสดงสกิลพร้อมรายละเอียด นี่จะบอกว่าเทพแค่ไหนโดนซัดจุดสำคัญก็ตายได้สินะ" ผมวิเคราะออกมาในทันที นิยายแฟนตาซีแบบโหดๆหน่อยก็ประมาณนี้ ไม่บอกพลังชีวิต ไม่มีเลเวล มีแค่สกิลให้

พอไหวละมั้งเพราะไม่มีของอย่างเลเวลเวลาสู้แต่ยังไม่แน่ใจเรื่องของมานาเท่าไหร่ งั้นสิ่งแรกที่เราต้องทำ คือสำรวจสิ่งที่เรามี

ไม่รู้ว่าโชคดีหรือบังเอิญที่เรามีสกิลจำพวก ประเมิณ อยู่ด้วย

" ใช้ 'สังเกตการณ์' กับ 'มานา' " สิ่งที่เพิ่มขึ้นมาจากที่เรารู้ก็มีแค่ มานา นอกจากนั้นรอบๆตัวเรานี่คือสิ่งที่เราคุ้นเคยเป็นอย่างดี ดังนั้นสิ่งที่ควรใช้สกิลประเภท ประเมิน ก่อนเลยคือ มานา 2/10 คืออะไร

ทันที่ทีเอ่ยจบความรู้สึกที่มีอะไรบางอย่างไหลออกไปเหมือนตอนพึ่งออกกำลังกายมาหมาดๆ

[มานา (สังเกตการณ์ 1/1) : พลังงานจากโลกที่มอบให้กับสิ่งมีชีวิตทุกชนิด สามารถฟื้นฟูได้ด้วยตัวเองตามธรรมชาติ (อัตราฟื้นฟู 1 หน่วย ต่อ 1 นาที)]

มีจำนวนที่สังเกตการณ์บอกด้วยแฮะ งั้นลองใช้กับซอมบี้ข้างนอกดูหน่อยแล้วกัน

[ซอมบี้(?????) (สังเกตการณ์ 1/5 ) : ซากศพเดินได้ที่ถูกควบคุมโดยจ้าวแห่งความตาย ]

แค่นี้หรอวะ?????? 1 มานาของตรูได้แค่นี้เองเราะไอ้ชิบผาย ได้! ตรูจะใช้มันให้ครบเนี่ยแหละ

.

.

.

หลังจากใช้สังเกตการณ์ ซ้ำๆกับซอมบี้ในที่สุดก็ครบ 5 ครั้งเสียที อัตราฟื้นฟูมานาตามธรรมชาตินี่นานพอตัวเลย

แต่ระหว่างรอเวลาเองก็ไม่ได้นั่งเฉยๆนะเออ หาของทำพวกเครื่องป้องกันด้วยกระดาษจนได้เกราะกระดาษมาป้องกันการกัดได้ด้วยแหละ

ส่วนอันนี้เป็นผลลัพธ์ของความพยายาม

[ซอมบี้ (โจเซฟ) (สังเกตการณ์ 5/5 ) : ซากศพเดินได้ที่ถูกควบคุมโดยจ้าวแห่งความตาย

- โจมตีด้วยวิธีการกัดและข่วน ทำให้โดนสถานะติดพิษ หากตายระว่างนี้จะลุกขึ้นมาเป็นซอมบี้ตัวใหม่

- จะตายหากโดนทำลายส่วนศีรษะหรือต้นคอ

- มีโอกาสเล็กน้อยที่เมื่อตายจะมอบยาแก้พิษให้]

อืม หากสังเกตดีๆไอ้วงเล็บท้ายคำว่าซอมบี้มันคือชื่อของเจ้าซอมบี้นั่นแหละ ซึ่งมันเปลืองมานาเพิ่ม 1 หน่วยเพื่อตรวจสอบมัน

"ซึ่งมันเปลืองโคตรๆเลย" รอฟื้นมานาตั้งสิบนาทีได้แค่ชื่อของอดีตมนุษย์เนี่ยนะ

เฮ้อ แต่จะไม่ใช้ก็ไม่ได้ เพราะจากการทดลองคือข้อมูลพวกนี้จะอยู่ถาวรและจะเรียกขึ้นมาดูเมื่อไหร่ก็ได้เหมือนสารานุกรมที่เราเป็นคนบันทึก และถ้าเป็นประเภทเดียวกันกับที่เคย สังเกตการณ์ไปแล้วมันจะโผล่ข้อมูลมาทั้งหมด

ทันทีที่บ่นจบจู่ๆ หน้าจอใสสีฟ้าๆก็ลอยอยู่เบื้องหน้าพร้อมกับเสียงทีพูดภาษาที่ไม่เคยเห็นและดันฟังรู้เรื่องซะอย่างนั้น

[ประกาศ]

[สถานการณ์ที่ 1 ได้เริ่มขึ้นแล้ว ผู้ที่ไม่อาจปรับตัวจักร่วงหล่น ผู้ที่อดทนรอดมาได้จักได้รับโอกาศ และผู้แข็งแกร่งจักได้รับ 'พลัง' ]

[ เนื้อของสถาณการณ์ : เอาชีวิตรอดหรือโค่นล้ม

จำกัดอาณาเขตในมหาวิทยาลัย x จนกว่าจะจบเหตการณ์

เงื่อนไขการเคลียร์ :

เงื่อนไขอย่างใดอย่างหนึ่งต้องสำเร็จ :

1. เอาชีวิตรอดเป็นระยะเวลา 1 เดือน

2. สังหาร 'ลิช ผู้บัญชาการคนตาย' ได้สำเร็จ

รางวัล : ตามแต่สภาพที่เอาชีวิตรอดมาได้ ]

ทันที่เสียงประกาศความโกลาหลที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้จบผมก็เผลอเอามือกุมหัวขึ้นมาเลย แถมเผลอลั่นคำด่าคำสบถคำที่ไม่ควรจะออกอากาศออกมาด้วย

ไม่ใช่เพราะประกาศมันน่าเศร้าน่าหดหู่หรอกนะ

ปึงๆๆๆๆๆๆๆ

แต่เพราะมีได้ห่าตัวไหนไม่รู้มาทุบประตูห้องตรูข้าอยู่เนี่ย!!!!!!!!