บทที่ ๓ : พบเจอกันในวันฟ้าเปิด

ฟิ้ววววววว...

สายลมพัดผ่านเข้ามาในหน้าต่างส่งกลิ่นอายประหลาดปะทะเข้าที่จมูกของเพลิงเศวตจนจมูกน้อยขยับขยุกขยิกไปมา ดวงตาสีน้ำตาลทอประกายขึ้นรีบหันขวับไปยังบานหน้าต่างที่ถูกเปิดเอาไว้ หันมองผู้เป็นนายที่นอนหลับอย่างสบายจึงตัดสินใจที่จะพาร่างอันอ้วนทุยของตนนั้นไปสำรวจความผิดปกติด้วยตนเอง

พอกระโดดขึ้นไปที่บานหน้าต่างสวยก็เห็นเป็นมุมเมืองเงียบสงบที่ยังคงมีผู้คนพลุกพล่านไม่ขาด ยิ่งเป็นยามราตรีเมืองแห่งนี้ก็ดูท่าว่าจะครึกครื้นกว่ายามตะวันส่องเสียอีก

แต่ความผิดปกติที่มันสัมผัสได้นั้นกลับลอยมาจากนอกเมืองไกลเสียเนี่ยสิ...

"เมี้ยว...เมี้ยว..เมี้ยว!"

"อือ...ไม่เอาน่าก้อนฝุ่น..." เอ่ยปัดอย่างรำคาญใจเมื่อเจ้าแมวน้อยนั้นร้องเงี้ยวง้าวอยู่ข้างหูของเขาไม่ยอมหยุด แถมยังใช้หัวทุยที่มีขนฟูฟ่องนั่นถูไถกับแก้มของเขาอีก

"ฉันง่วงแล้ว...ไว้ค่อยคุยกันพรุ่งนี้นะ" พลิกตัวหนีจากการก่อกวน แต่แมวตัวขาวก็กระโดดข้ามหัวเขาแล้วไปแง้วๆ ใส่อย่าไงม่ยอมแพ้อีกอยู่ดี

"เมี้ยวๆๆๆ!"