Vol.2-011 ปู่หลานพานพบ (1)

บทที่ 11 ปู่หลานพานพบ? (1)

เหยียนหรูอวี้กลับจวนมาพร้อมจิตใจที่ผ่องแผ้ว สองวันที่ผ่านมานี้นางประสบพบเจอกับ ‘หายนะ’ มามาก ในที่สุดโชคก็มาหานางแล้ว มีเรื่องที่พลันทำให้รู้สึกมีความสุขขึ้นมา

สตรีนางนั้นเห็นว่าตนเองมีบุญคุณกับจวนคุณชาย จึงกล้ารังแกคนจากจวนแม่ทัพ ใจดีด้วยหน่อยก็กำเริบเสิบสาน บัดนี้ตกไปอยู่ในเงื้อมมือของคุณชายเยี่ยน ไม่รู้ว่าจะตายอนาถเพียงใด

“น้องสาว!”

เหยียนหรูอวี้เข้าไปในห้อง คุณชายสวมอาภรณ์ปักดิ้นก็สาวเท้าเข้ามา เป็นเหยียนเซี่ย นายท่านแห่งจวนสกุลเหยียนผู้ซึ่งนางมิได้เห็นหน้าค่าตามานานหลายวัน

หลังจากถูกซั่งกวนเยี่ยนกำราบ เขาก็อยู่ในบ้านมาตลอด จะกล่าวให้น่าฟังสักหน่อยก็คือรักษาอาการป่วยและบาดเจ็บ ความจริงก็คือถูกฮูหยินเหยียนลงโทษด้วยการขังไว้ในห้องเพื่อให้ทบทวนตนเอง

ทบทวนตนเองนานจนแผลหายดี ตัวของเขาก็แทบจะมีรากงอกออกมาแล้วเหมือนกัน

“มีเรื่องอันใดทำให้น้องข้ามีความสุขถึงเพียงนี้?” เขานั่งลงข้างๆ เหยียนหรูอวี้ รินชาใส่ถ้วย แล้วยกดื่มรวดเดียวหมด

เหยียนหรูอวี้กล่าวว่า “ท่านรู้ได้อย่างไรว่าข้ามีความสุข?”