ตอนที่ 65 ลานประลอง

ตอนที่ 65 ลานประลอง!

“นี่ นี่ทำให้คนที่พลังเร้นลับอ่อนแอฟื้นคืนและระเบิดพลังออกมาเป็นสามเท่าในชั่วขณะจริงรึขอรับ?”

ขนาดน้ำเสียงนักวิเคราะห์ยาอย่างเติ้งเหล่ายังสั่นเทา เขาก้าวออกหน้ารับยามา ในใจมีความตื่นเต้นที่ยากจะเชื่อได้

เฟิ่งจิ่วไม่พูดอะไร เพราะหางตาเธอชำเลืองเห็นร่างที่ไม่นับว่าแปลกหน้าเดินอยู่ด้านล่าง คนคนนั้นไม่ใช่คนที่เธอกำลังตามหาอยู่รึ?

มุมปากยกขึ้นน้อยๆ ในดวงตาฉายยิ้มมีเลศนัยแปลกๆ เธอเห็นเขานั่งลงตรงแถวหน้า เรียกคนของตลาดมืดผู้หนึ่งมา ไม่รู้ว่ากำลังพูดอะไรกัน

ตอนนี้ ความสนใจของทั้งสามคนในห้องล้วนอยู่ที่ขวดยานั้น ผู้ดูแลสองท่านมองเติ้งเหล่าเปิดดมกลิ่นยาน้ำในขวด ผ่านไปสักพักกลับเห็นท่าทางเขาไม่ได้ทำอะไรต่อ ผู้ดูแลต่งจึงอดไม่ได้ที่จะเรียก “เติ้งเหล่า?”

เติ้งเหล่ายิ้มขมขื่น เขามองทั้งสองคนและเฟิ่งจิ่วที่พิงอยู่ข้างหน้าต่าง กล่าวว่า “น่าละอายใจจริงๆ แม้ข้าจะเป็นนักวิเคราะห์ยา กลับไม่เคยวิเคราะห์ยาเช่นนี้มาก่อน”

ความหมายของคำพูดนั้นก็คือ เขาไม่อาจตรวจสอบได้เลยว่าที่เฟิ่งจิ่วกล่าวมาเป็นความจริงหรือไม่

ได้ยินเช่นนั้น ผู้ดูแลทั้งสองคนก็ตกตะลึงอย่างอดไม่ได้ สถานการณ์เช่นนี้พวกเขายังไม่เคยเจอจริงๆ

“พวกท่านคิดว่าสตรีกับบุรุษสองคนนั้น สุดท้ายใครจะชนะ?” จู่ๆ เสียงเฟิ่งจิ่วก็ดัมา ทำให้สามคนในห้องต่างนิ่งงัน

พอพวกเขาได้ยินจึงเดินไปข้างหน้า มองไปที่ลานประลองชั้นหนึ่ง เห็นสาวน้อยอายุราวสิบหกสิบเจ็ดกำลังต่อสู้กับบุรุษอีกนาย แต่นางหาใช่คู่ต่อสู้ของบุรุษผู้นั้นไม่ ตอนนี้ถูกโจมตีเสียจนปางตายแล้ว กลับยังอยากจะยืนขึ้นอย่างดื้อรั้น

ผู้ดูแลจูมองด้านล่าง พูดว่า “วรยุทธ์นางแค่ช่วงหกของระดับนักรบ คู่ต่อสู้กลับเป็นระดับนักรบพลังเร้นลับขั้นเริ่มต้นช่วงที่สอง บุรุษผู้นั้นชนะแน่นอน หนำซ้ำเห็นๆ อยู่ว่าเหนื่อยล้าหมดเรี่ยวสิ้นแรงก็ยังจะสู้อีก”

เฟิ่งจิ่วยกริมฝีปากยิ้ม แล้วส่ายหน้า “ไม่ นางจะชนะ”

สายตาเธอจับจ้องไปบนร่างสาวน้อยที่ฮึดสู้ไม่ถอยอยู่ด้านล่าง เอ่ยว่า “ท่านถือยาน้ำขวดนั้นไปให้นางดื่มเสีย เช่นนี้ ผลลัพธ์ของการวิเคราะห์จะเผยออกมาแน่นอน”

สามคนในห้องดวงตาเป็นประกาย จริงด้วย! วิธีนี้ทั้งง่ายดายและเถรตรง เป็นเช่นนี้พวกเขาก็สามารถรู้ได้ว่ายาน้ำขวดนี้จะวิเศษอย่างที่บอกจริงๆ หรือไม่ หนำซ้ำให้สาวน้อยผู้หมดแรงสู้ดื่มยาน้ำนี้ที่ลานประลอง หากชนะจริงก็จะเป็นป้ายประกาศที่มีชีวิตเลยทีเดียว

“ข้าจะนำลงไป” ผู้ดูแลจูบอก ก่อนจะหยิบยาขวดนั้นเร่งรีบลงไปที่ลานประลองชั้นหนึ่ง

ที่ลานประลอง

“ฮ่าๆๆๆ สาวน้อย เจ้ารีบยอมแพ้เสียก่อนเถอะ! ต่อให้เจ้าฝึกฝนอีกเป็นสิบปีก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า” พอคิดว่าทรัพย์สินเงินทองที่ซื้อตัวเองตอนได้ชัยชนะจะกลายเป็นสิบเท่า เขาก็หัวเราะร่าขึ้นมาด้วยความดีใจจนลืมตัวอย่างอดไม่ได้

สาวน้อยถ่มเลือดออกมา ร่างกายราวกับถูกรถม้าวิ่งทับ เจ็บเสียจนไร้ความรู้สึก ซ้ำยังดึงพลังขึ้นมาไม่ได้เลย

ทว่านางยังไม่ยอม ทั้งไม่เต็มใจและไม่ยินยอมจะแพ้เช่นนี้!

นางกัดฟันพลางฝืนหยัดลุกขึ้นมา แต่กลับทรุดลงไปอีก ทำให้ผู้คนที่ชมอยู่ในลานต่างหัวเราะเสียงดัง

“รีบยอมแพ้ซะ! รอบต่อไปๆ อย่ามาทำพวกเราเสียเวลา!” มีคนตะโกนมาอย่างทนไม่ไหว

และในตอนนั้นเอง ผู้ดูแลจูก็ถือยาน้ำมาข้างกายสาวน้อย ไม่รู้ว่าพูดอะไรกับนาง สาวน้อยถึงรับขวดใบนั้นมาดื่มของด้านในอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย

ในระหว่างที่ทุกคนต่างแปลกใจกับท่าทางเช่นนี้ของผู้ดูแลจู กลับเห็นบนร่างสาวน้อยผู้นั้นมีกลิ่นอายพลังเร้นลับสีแดงคละคลุ้งพรั่งพรูอยู่จางๆ

“ชิ! เป็นไปได้อย่างไร!”

…………………………………………………….