บทที่ 640 ปัญหาเรื่องศักดิ์ศรี
เห็นคนของเผ่าเสินหนงมีท่าทีแย่มาก จินเฟยเหยาจึงเขย่าเจียงอีบนแผ่นหลัง “เจียงอี รีบพูดกับคนในเผ่าเจ้าหน่อย พวกเขาท่าทางไม่เป็นมิตรอย่างยิ่ง”
พั่งจื่อดึงเสื้อจินเฟยเหยาพลางเอ่ยอย่างสงบนิ่ง “ลูกพี่ นางสลบไปแล้ว”
“หา!” จินเฟยเหยาตกใจ ทำไมยายหนูน่าตายนี่ถึงสลบไปแล้ว เมื่อครู่สังเกตเผ่าเสินหนงรอบด้านอยู่จึงไม่ได้ตรวจสอบสภาพของเจียงอีที่อยู่บนหลัง ไม่สลบก่อนหน้าไม่สลบทีหลัง พานมาสลบเอาตอนนี้ จงใจแกล้งข้าหรือ!
“ถ้าขัดขืนตาย” ยามนี้มีบุรุษเผ่าเสินหนงขั้นผสานร่างผู้หนึ่งเดินออกมาจากในค่าย เส้นผมยาวประบ่า สวมชุดยาวสีสันสดใส มีลวดลายสีเขียวเหมือนใบไม้บนหน้าผาก ดูแล้วไม่ล่ำสันแต่เอ่ยปากกลับพูดว่าอยากตายไหมตรงๆ
จินเฟยเหยาสูดลมหายใจลึกๆ เอ่ยตามสัตย์จริง “ข้าไม่ขัดขืน”
อาคารไม้สูงใหญ่ ด้านบนคนอาศัยอยู่ด้านล่างเลี้ยงหญ้าวิญญาณธาตุหยิน พื้นที่ว่างซึ่งเผ่าเสินหนงใช้ประโยชน์ได้มีไม่มาก ในค่ายมีแต่ทุ่งหญ้า มีเพียงสถานที่ซึ่งผู้คนสัญจรจึงใช้ศิลาแผ่นใหญ่ปูเป็นเส้นทางสายเล็กๆ สถานที่ส่วนมากล้วนมีพุ่มไม้เตี้ยๆ ทั้งหมดงอกออกมาเองไม่ได้ปลูกเป็นพิเศษ
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com