0619 ตระกูลเซวียนหยวน

บทที่ 619 ตระกูลเซวียนหยวน

หลังจากมาถึงหออี้ พวกเขาก็ถูกคนพาจากตรงประตูใหญ่ไปอาคารด้านหลังอย่างเกรงอกเกรงใจ ได้รับการปฏิบัติแบบนี้มิใช่เนื่องจากจินเฟยเหยาเป็นผู้บำเพ็ญเซียนขั้นว่างเปล่าทว่าเนื่องจากปู้จื้อโหยว

ถึงท่าทางของอีกฝ่ายจะเคารพนบนอบเช่นเดียวกัน แต่เทียบกันแล้วรู้สึกคล้ายมีคล้ายไม่มี คนของหออี้ดีกับปู้จื้อโหยวมากกว่านิดหน่อย จินเฟยเหยาคร้านจะนึกถึงสาเหตุ ถึงอย่างไรไม่ว่าไปถึงที่ใดตนเองไม่เคยมีความน่าเกรงขามก็ให้ผู้อื่นครองความโดดเด่นไปเถอะ

ปู้จื้อโหยวไปพบหลิงเหล่าที่ห้องโถงด้านหลังโดยไม่ต้องให้คนนำทางและผลักประตูเปิดเข้าไปในห้องแห่งหนึ่งตรงๆ

นั่นเป็นชายชราขั้นว่างเปล่าช่วงปลาย เส้นผมขาวโพลนทั้งศีรษะ นั่งอย่างสดชื่นแจ่มใสอยู่บนเก้าอี้โยกตัวหนึ่ง กำลังมองดูก้อนศิลาที่เพิ่งซื้อมาในมือ เขาด่าทอปู้จื้อโหยวที่มาโดยไม่ได้รับเชิญอย่างอารมณ์เสีย “ใครให้เจ้าเข้ามา ไม่ให้คนเข้ามาแจ้งสักคำ ไม่รู้จักกฎระเบียบเลยสักนิด”