บทที่ 56 กบปะทะฝูงงู
“หลี่หยวนเจิ้ง ศิษย์วังหมื่นอสรพิษ เชี่ยวชาญการใช้งูโจมตี” ที่แท้เป็นศิษย์ของวังหมื่นอสรพิษ มิน่าเล่าจึงมีงูมากมายปานนี้ จินเฟยเหยาเงยหน้าขึ้นมองหลี่หยวนเจิ้งที่กำลังเป่าตี๋[footnoteRef:1]ควบคุมฝูงงู [1: ตี๋ คือ เครื่องดนตรีแบบเป่าชนิดหนึ่งของจีน เหมือนขลุ่ยไทย แต่เป่าแนวขวาง]
ด้านหลังพลันมีงูพิษพุ่งขึ้นมาห้าตัว จินเฟยเหยาโบกมือ ฟองเล็กๆ สีฟ้าลอยออกมาจากในมือเข้าหางูภูติที่พุ่งเข้ามาราวกับหมอกควัน
“เพี๊ยะ” ฟองปราณสีฟ้าลอยปกคลุมร่างงูพิษ มีเสียงดังมา ไฟสีฟ้าในฟองอากาศลุกไหม้ เผาร่างงูขาดออกจากกันในพริบตา เศษซากที่เหลือร่วงลงพื้นบิดตัวไม่หยุด
ฟองอากาศลอยวนรอบหนึ่ง แล้วหลอมรวมเข้าด้วยกันกลายเป็นฟองอากาศขนาดใหญ่ ปกคลุมจินเฟยเหยาไว้ภายในราวกับม่านแสง มีงูพิษพุ่งขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ทว่าก็ได้แต่กลายเป็นเศษซากภายใต้อานุภาพของฟองแสงนรก
นี่คือการพัฒนาของเกล็ดหิมะนรกหลังจากนางบรรลุขั้นฝึกปราณช่วงปลาย จากดวงแสงเล็กๆ กลายเป็นฟองอากาศสีฟ้า ส่วนหัตถ์ไฟนรกก็มิใช่เปลวไฟอีก เป็นเพียงชั้นแสงสีฟ้าฉาบอยู่บนหมัด ดูแล้วยิ่งไม่เป็นจุดเด่นมากขึ้น
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com