0520 แอ๊บแบ๊ว
บทที่ 520 แอ๊บแบ๊ว
“ให้เจ้า คุณภาพไม่สูงแต่ชนะเลิศเรื่องปริมาณ” จินเฟยเหยากอดขวดยาสิบกว่าใบนั่งอยู่เบื้องหน้าจูเชวี่ย เทยาออกมายัดใส่ปากเขากำมือใหญ่ๆ
จูเชวี่ยดิ้นรนอย่างแรงจนยากระจายไปทั่วม่านแสง จินเฟยเหยาได้แต่หยุดมือพลางเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ “เจ้าทำอะไร ทำไมไม่กิน?”
“ปากใหญ่ไม่พอ!” จูเชวี่ยตะโกน เจ้าเทาเที่ยที่น่าตาย นึกว่าทุกคนกระเพาะใหญ่ขนาดใส่คนลงไปได้เหมือนนางหรือ!
จินเฟยเหยาได้แต่ยักไหล่อย่างจนใจ เจ้าพวกนี้นี่จริงๆ เลย เป็นสัตว์เทพเหมือนกันแท้ๆ ทำไมจึงได้แตกต่างกันมากถึงเพียงนี้
จินเฟยเหยาโยนยาให้เขาแล้วออกจากม่านแสงของจูเชวี่ย นี่คือท้องของนาง นางแค่ใช้การรับรู้ก็จะไม่ถูกย่อย ดังนั้นไม่ต้องกางม่านแสงก็ได้
เห็นจูเชวี่ยเลือกยาในนั้นอยู่นาน เลือกยาขั้นสี่เม็ดเดียวแล้วกลืนลงไปเหมือนนกเล็กๆ กินเมล็ดข้าว เห็นท่าทางกินยาเม็ดเดียวก็อิ่มของเขา จินเฟยเหยาพึมพำ “กระเพาะเล็กขนาดนี้ ข้าก็วางใจแล้ว”
ถึงเสียงจะเบาจูเชวี่ยก็ยังได้ยินชัดเจน จึงเงยหน้ามองนางอย่างงุนงง คำพูดน่ะได้ยินแล้ว แต่ดูเหมือนจะไม่เข้าใจความหมาย
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com