0409 ข้าคือยอดฝีมือ
บทที่ 409 ข้าคือยอดฝีมือ
หวาหวั่นซีมองจินเฟยเหยาแล้วมองเหรินเซวียนจืออย่างจนใจ บุรุษแบบนี้ก็ถูกย่ำยี นางส่ายศีรษะ ถ่ายทอดเสียงไปว่า “ข้าคิดว่าเจ้าขอโทษจะดีกว่า พวกเจ้าจัดเป็นสี่สัตว์ร้ายเช่นเดียวกัน อยู่ร่วมกันอย่างสันติจะมีประโยชน์ต่อทั้งสองฝ่าย”
“หา” จินเฟยเหยามองนางด้วยสีหน้าไม่ยินยอม “นี่นับเป็นเรื่องอะไรได้ ทำไมสุดท้ายกลายเป็นความผิดของข้าไป ขอโทษก็ขอโทษสิ ถึงอย่างไรก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่เสียหน่อย”
ดังนั้นนางจึงนั่งอย่างเกียจคร้านและพูดกับเหรินเซวียนจืออย่างไม่ใส่ใจ “สหายเซียนเหริน ที่แท้เจ้ามีโทสะเพราะเรื่องของเจ้าเมืองลั่วรื่อ เจ้าบอกข้าตรงๆ ว่า ‘ไม่’ เร็วหน่อยก็ได้ ข้าเชื่อฟังคำพูดเจ้าจึงคิดจะส่งเสริมเจ้ามิใช่หรือ สุดท้ายกลับทำดีไม่ได้ดี ช่างเถอะ เห็นแก่ที่เรารู้จักกัน เรื่องนี้ก็แล้วกันไปเถอะ”
สิ้นเสียง หวาหวั่นซีก็ยื่นมือมาฟาดหลังนางแรงๆ ทีหนึ่ง “ข้าบอกให้ขอโทษ มีท่าทางเหมาะสมหน่อย”
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com