บทที่ 377 ปากขนาดใหญ่
จริงเสียด้วย การรับรู้ของเผ่ามารเหล่านั้นกวาดมายังจินเฟยเหยา จากนั้นเห็นเผ่ามารขั้นแปลงจิตนั้นแผ่สยายเส้นผมสีแดงบนศีรษะแล้วตวาดลั่น “ไป! กำจัดพวกมัน”
ของวิเศษของคนเผ่ามารโจมตีผู้บำเพ็ญเซียนเผ่ามนุษย์ ผู้บำเพ็ญเซียนเผ่ามนุษย์กัดฟันขึ้นต้านรับ ของวิเศษนานาชนิดปะทะกันในทะเล น้ำทะเลถูกกวนจนสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
วาฬภูเขาโดดเดี่ยวยังพลิกตัว หากมิใช่พลิกตัวแล้วหยุดยาก ยามนี้มันคงคิดจะสลัดหลุดแล้วหนีไป ในสายตาของมัน คนตัวเล็กๆ ที่บนร่างมีแสงวิบวับพวกนี้มีกลิ่นอายอันตรายอย่างยิ่ง ยามนี้มันหวังว่าจะมีสิ่งใดมาขวางมันเอาไว้ทำให้การหมุนตัวหยุดลง ตนเองจะได้หนีไป
ในเวลานี้ จินเฟยเหยาเข้าใกล้วาฬภูเขาโดดเดี่ยว เผ่ามารและเผ่ามนุษย์ไม่ได้ลงมือขัดขวางนาง ข้อแรกคือยุ่งจนมือไม่ว่าง ข้อสองคืออาศัยเผ่าปิศาจขั้นกำเนิดใหม่ช่วงกลางคนเดียวเป็นไปไม่ได้ที่จะกำจัดวาฬภูเขาโดดเดี่ยว แต่ถ้าจินเฟยเหยากำจัดวาฬภูเขาโดดเดี่ยวได้พวกเขาก็ยิ่งยินดี จะฆ่าวาฬใหญ่ขนาดนี้เป็นเรื่องยุ่งยาก ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงว่าตอนนี้พวกเขาต่อสู้ติดพันไม่ว่างมาจัดการกับวาฬภูเขาโดดเดี่ยว
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com