บทที่ 337 ก่อนความวุ่นวาย
ทั้งลานประลอง นอกจากท่านอ๋องจื้อบนอัฒจันทร์ที่ยังไม่ได้จากไปและกำลังครุ่นคิดเรื่องที่ต้องกระทำต่อจากนี้ จึงเหลือเพียงราชันภูติและจินเฟยเหยาที่กำลังถอดเสื้อผ้าหยางจื่อหยาง
“เจ้าทำอะไรน่ะ!” ราชันภูติมองจินเฟยเหยาอย่างตกตะลึง นางถอดชุดเกราะสีทองของหยางจื่อหยางลงมา เตรียมค้นเสื้อตัวใน
จินเฟยเหยาเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสีหน้างุนงง “ทำอะไร แน่นอนว่าต้องค้นดูว่ามีสิ่งของมีค่าหรือไม่”
“เอาของพวกนี้ไปทำไม?” ราชันภูติชี้กองขยะบนพื้น เอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ สิ่งที่เขาเอ่ยถึงคือพวกชุดเกราะที่เป็นหลุมเป็นบ่อแล้ว ไม่ว่าใครก็ไม่มีทางสวมลงบนร่างได้
“เจ้าจะเข้าใจอะไร” จินเฟยเหยาในยามนี้ไม่เหมาะจะนำถุงเฉียนคุนออกมา จึงโยนชุดเกราะทั้งหมดใส่อ้อมอกราชันภูติ ชุดเกราะหนักๆ ทำให้บาดแผลบนไหล่ของเขาเจ็บปวดและโลหิตไหล จึงอดแยกเขี้ยวไม่ได้
จากนั้นนางก็ค้นทั้งข้างบนข้างล่าง จนแน่ใจว่าไม่มีอะไรที่ใช้ได้แล้วจึงหยุดลงปัดมือแล้วเอ่ยถามอย่างสงสัย “น่าแปลกเหตุใดจึงไม่มีคนมาพาพวกเราลงไป ยังมีรอบที่สองหรือ?”
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com