0266 สัตว์เฝ้าบ้าน
บทที่ 266 สัตว์เฝ้าบ้าน
หลังจากหลงเอ่ยจบก็ลุกขึ้นยืนแล้วพูดกับหงที่อยู่ด้านข้างว่า “อย่าป้อนอาหารนางสุ่มสี่สุ่มห้า อย่านึกว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้าวางแผนอะไร”
“ใต้เท้าหลง ท่านว่าข้าแบบนี้ได้อย่างไร ข้าไม่ได้อยากได้นางเสียหน่อย” คนทั้งสองสนทนากันทิ้งจินเฟยเหยาให้งุนงงแล้วเดินจากไป
“ทำอะไรน่ะ ประหลาด...” จินเฟยเหยายื่นมือไปลูบใบหน้าตามความเคยชิน พลันรู้สึกว่าไม่ถูกต้อง
นางก้มหน้าลงมองแล้วตกตะลึงทันที เหตุใดแขนจึงกลายเป็นแบบนี้! นี่คือกรงเล็บสินะ? ดวงตากวาดมองไปที่ขา มือ และบนท้องอีก จินเฟยเหยาก็มีโทสะทันที
“อา! เกิดอะไรขึ้น!” จินเฟยเหยาร้องอย่างตื่นตระหนก นางพบว่าตนเองกลายเป็นสัตว์ปิศาจตัวหนึ่ง ตลอดร่างมีขนสีดำ ทั้งยังมีหาง พอใช้มือลูบยังคลำเจอเขาคู่หนึ่ง
จินเฟยเหยาแตกตื่นลนลาน จริงสิ! จอมมารหลงต้องรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแน่ นางรีบหมุนตัววิ่งไปยังทิศทางที่หลงเดินจากไป
“อุ๊ก!” รู้สึกว่าลำคอตึง จินเฟยเหยาหน้าคะมำลงไป พอหันหน้าไปมองดูอีกครั้งจึงพบว่ามีโซ่สีดำเป็นประกายเส้นหนึ่งผูกอยู่กับท่อนเหล็กด้านข้าง จากนั้นโซ่ก็ยาวมาจนถึงลำคอของตนเอง นางใช้กรงเล็บลูบ ก็คลำเจอปลอกคออันหนึ่ง
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com