0256 กำเริบเสิบสานจริงๆ

บทที่ 256 กำเริบเสิบสานจริงๆ

“หนึ่งก้อน สองก้อน สามสี่ก้อน ศิลาวิญญาณทั้งหมดบินเข้ากระเป๋าข้า” จินเฟยเหยาส่งเสียงฮัมเพลงไม่เป็นทำนอง กลายเป็นทิวทัศน์อย่างหนึ่งในอุโมงค์เหมืองซันจือ

เสียงของนางดังสะท้อนไปตามถ้ำเหมือง และล่องลอยไปในอุโมงค์เหมืองแต่ละสาย ผู้บำเพ็ญเซียนที่ขุดเหมืองแทบทั้งหมดล้วนได้ยินนางร้องเพลงที่แต่งเอง

เพียงแต่ทำนองที่ดังมาแต่ละครั้งไม่เหมือนกัน บางครั้งเป็นทำนองรื่นเริง บางครั้งเป็นทำนองประหลาดราวกับไคว่ซู[footnoteRef:1] หลายครั้งเหมือนกับท่องคาถาที่ทำให้คนง่วงเหงาหาวนอน อีกทั้งในสิบวันยังมีช่วงเวลาครึ่งหนึ่งที่เหมือนนางอมสิ่งของอยู่ในปากแล้วร้องเพลงเสียงอู้อี้ [1: ไคว่ซู คือ เพลงละครเพลงชนิดหนึ่ง ใช้แผ่นไม้ไผ่และแผ่นทองเหลืองเคาะจังหวะคลอเสียงไปด้วย ]

ตอนแรกยังรู้สึกว่าน่าสนใจ ภายในถ้ำเหมืองที่เงียบสงบคึกครื้นขึ้นมาเล็กน้อย ทว่าพอเวลาผ่านไปนานเข้า ร้องเพลงนี้ซ้ำไปซ้ำมาบ่อยๆ ก็ทำให้คนรู้สึกรำคาญ