บทที่ 249 เปลี่ยนเปลือก
“ข้าบอกแล้วว่าเมื่อครู่คับขันอย่างยิ่ง งูตัวนั้นกำลังมาทางเจ้า เพื่อปกป้องความบริสุทธิ์ของเจ้า ข้าจึงพลั้งมือต่อยเจ้า” จินเฟยเหยานั่งอยู่บนพื้นบอกไห่หลันอินที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยสีหน้าจริงจัง
ไห่หลันอินลูบใบหน้าบวมพอง ร้องไห้พลางเอ่ยว่า “เจ้าหลอกข้าให้น้อยๆ หน่อย ข้าไม่ใช่คนโง่ เจ้าจงใจต่อยข้าชัดๆ ข้าจะบอกท่านพ่อ ศิษย์พี่ อีกทั้งเจ้ายังต่อยข้าจนฟันร่วง”
จินเฟยเหยาถอนหายใจ เอ่ยอย่างจนใจ “เช่นนั้นก็ไม่มีทางเลือก ข้าได้แต่บอกศิษย์พี่ว่าเจ้าเคยเห็นแก่นชีวิตของบุรุษอื่นมาก่อน ไม่ใช่สตรีที่บริสุทธิ์ผุดผ่องแล้ว ทั้งยังชมเชยว่าของผู้อื่นใหญ่ ทั้งยาวทั้งหนา”
“เจ้ากล้า!” ไห่หลันอินถลึงตา ใช้มือดึงคอเสื้อของจินเฟยเหยา จ้องมองนางราวกับจะกินคน
จินเฟยเหยาสบตานางตรงๆ อย่างไม่ยอมแสดงความอ่อนแอ “เจ้าอย่าบีบคั้นข้า สิ่งที่ข้าพูดเป็นความจริง ตอนนั้นเจ้าตะโกนออกมาเอง อ๊า! หยาบใหญ่อย่างยิ่ง!” ประโยคสุดท้าย จินเฟยเหยายังใช้น้ำเสียงของไห่หลันอินในตอนนั้น
“เจ้า!” ไห่หลันอินทั้งเดือดดาลทั้งอับอาย ยิ่งมีโทสะที่ฟันหลุดไปสามซี่ แก้มก็บวมราวกับซาลาเปา จึงเดือดดาลอย่างรุนแรง
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com