0238 ยากจนอย่างยิ่ง
บทที่ 238 ยากจนอย่างยิ่ง
เห็นสยงเทียนคุณมองเห็นตนเอง อีกทั้งสีหน้ายังแปรเปลี่ยนนิดๆ จินเฟยเหยาก็รู้ว่าเขาจำตนเองได้จึงแย้มยิ้มให้เขา
ตอนนี้อยู่ในระหว่างต่อสู้กัน สยงเทียนคุนเพียงกวาดมองแวบหนึ่งก็รั้งสายตากลับไปทันทีและขมวดคิ้วอย่างน่ามอง
ผู้บำเพ็ญเซียนฝั่งตรงข้ามที่สวมชุดสีทองเป็นประกายก็มองจินเฟยเหยาแวบหนึ่ง จากนั้นก็ส่งเสียงฮึเบาๆ อย่างดูแคลน เห็นได้ชัดว่าไม่รู้สึกสนใจรูปโฉมของจินเฟยเหยา
ความสนใจหลักๆ ของเขายังอยู่บนตัวสยงเทียนคุน ดังนั้นจึงยิ้มพลางเอ่ยว่า “คนงาม เจ้าล่อลวงข้ามาที่นี่ เพียงแค่คิดจะเอาชีวิตข้าจริงๆ หรือ พวกเราสองคนไม่มีบุญคุณความแค้นต่อกัน ถ้าเจ้าทำเพื่อทรัพย์สิน ขอเพียงเจ้าเป็นสตรีของข้า เจ้าอยากได้อะไรข้าก็จะให้เจ้า”
ล่อลวง? ที่แท้พี่สยงเป็นฝ่ายล่อผู้อื่นมา? หรือว่าไม่พบกันร้อยปีเขามีความชอบเช่นนี้แล้ว? จินเฟยเหยากระพริบตา มองสยงเทียนคุนอย่างประหลาดใจ
สายตาสยงเทียนคุนพลันเคร่งขรึม อ้าปากคายกระบี่ดอกจวี๋สังหารสิบสองเล่มออกมาอีกทันที รวมเป็นค่ายกลกระบี่สามสิบหกเล่ม
Chapitre verrouillé
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com